بر هر فرد مکلف واجب است که: در ماه مبارک رمضان اگر مریض یا مسافر یا حائض یا معذور بعذر دیگرى نباشد روزه بگیرد، روز عبارت است از اینکه انسان پیش از اذان صبح نیت کند که: فردا روزه مى گیرم قربه الى الله، و از اول شفق تا مغرب شرعى از مفطراتى که روزه را باطل مى کند دورى نماید و مفطرات نه چیز است:
1 ـ خوردن و آشامیدن.
2 ـ جماع.
3 ـ استمناء.
4 ـ اماله نمودن با چیز روان.
5 ـ رساندن غبار غلیظ به حلق.
6 ـ باقى ماندن بر جنابت تا طلوع شفق.
7 ـ فروبردن سر بزیر آب.
8 ـ دروغ بستن به خدا و پیامبر و امام(ع).
9 ـ قى عمدى.
چند مسأله:
1 ـ اول ماه رمضان و اول ماه شوال، به یکى از سه چیز ثابت مى گردد:
ألف ـ دیدن ماه.
ب ـ دو نفر شاهد عادل شهادت دهند که: ماه را دیده اند.
ت ـ حاکم شرع حکم دهد که: ماه دیده شده.
2 ـ کسى که در ماه رمضان روزه خود را عمدا بشکند براى کفاره آن یکى از این سه کار را باید بجا آورد:
ألف ـ یا شصت روز روزه بگیرد.
ب ـ یا شصت فقیر را سیر کند.
ت ـ یا بنده مؤمنى را آزاد کند.
3 ـ بر هر مکلفى که مى تواند، واجب است در روز عید فطر براى خود و هرکه نان خور او است براى هریک نفر مقدار تقریبا سه کیلو گرم گندم، یا جو یا ذرت، بعنوان (زکات فطره) بپردازد و نیز مى تواند قیمت هریک را حساب کرده به فقرا رد کند.
4 ـ مستحب است در روز عید فطر (نماز عید) خوانده شود. (در این مسأله اختلاف است).
