ژوله شگفتی ساز شد

روزنامه هفت صبح – مرجان فاطمی: اجرای فوق العاده امیر مهدی ژوله در سومین شب لیگ کمدین های خندوانه همه را غافلگیر کرد تا جایی که ویدئوی اجرای او در شبکه های اجتماعی دست به دست شد و سایت های رسمی هم آن را به اشتراک گذاشتند.

سومین رقابت استندآپ کمدی خندوانه که پنجشنبه شب روی آنتن رفت یکی از پرواکنش ترین و عجیب ترین آنها از آب درآمد. با اینکه هیچ کدام از مخاطبان انتظار نداشتند آن شب امیر مهدی ژوله به عنوان نویسنده ای که هیچ وقت تجربه بازی یا اجرا نداشته، بتواند در قد و قواره هومن حاجی عبداللهی که سال ها سابقه اجرا و حضور در عرصه کمدی دارد، ظاهر شود اما یکمرتبه ورق بدجوری برگشت.

از اواسط اجرای ژوله، تشویق ها چند برابر شد و تماشاگران آنقدر به وجد آمدند که اجازه نمی دادند او ادامه برنامه اش را اجرا کند. بلافاصله بعد از پایان برنامه، واکنش ها در شبکه های مجازی هم شروع شد.

موج هواداری از ژوله، صفحه اینستاگرام رامبد جوان و خندوانه را پر کرد و آیتم استند آپ کمدی او در فیس بوک و صفحات مجازی دست به دست گشت. مهراب قاسم خانی عکسی از ژوله منتشر کرد و تا توانست از اجرای او تعریف کرد. سایر رسانه ها از جمله خبرگزاری فارس هم از اجرای او با صفت «استند آب کمدی فوق العاده» اسم بردند.

در جریان این حواشی و واکنش ها، با امیر مهدی ژوله تماس گرفتیم تا درباره اولین تجربه جدی اش در استند آپ کمدی خندوانه با او گپ بزنیم.

چرا ژوله؟در میان افرادی که به عنوان شرکت کننده در این رقابت حضور دارند، شاید هیچ کس انتظار نداشت اجرای امیر مهدی ژوله طوری باشد که بشود بهش خندید. مثلا وقتی اسم مهران غفوریان، علیرضا خمسه و … می آید مطمئنیم که قطعا استند آپ کمدی آنها ما را می خنداند اما در مورد ژوله اصلا چنین حسی وجود نداشت. برای همین شاید خیلی ها اوایل با خودشان فکر کرده باشند که چرا ژوله؟

خودش می گوید: «بله استند آپ کمدی اولم که اصلا تلخ بود. یک نفر پیشنهاد داده بود که رامبد حالا که می خواهد برنامه ای راجع به بیماری «ام اس» داشته باشد، می تواند از من دعوت کند و او هم استقبال کرده بود. به من زنگ زد. گفت هم می توانی به عنوان میهمان بیایی هم اینکه استند آپ کمدی اجرا کنی. چون ذوق استند آپ داشتم گفتم می آیم آنجا. همانجا رامبد گفت ما می خواهیم یک لیگ استندآپ کمدی راه بیندازیم. تو اگر جرأت داری بیا شرکت کن که گفتم شرکت می کنم. فقط می دانستم که رامبد حتما به من اعتماد دارد که گفته بروم.»

وحشتناک استرس داشتم

طبیعی است که یک نویسنده بلد نباشد درست اجرا کند، بالا و پایین بپرد یا هیجان ایجاد کند. برای همین هم به نظر می رسد خودش هم فکر نمی کرده که می تواند همپای کمدینی های مطرح این رقابت پیش برود. می گوید: «اصلا شانسی نداشتم. همه اینهایی که الان اینجا دور هم جمع شده اند کمدین های مطرحی هستند که همه مان سال ها با آنها خاطره داریم. بچه هایی هم که کمتر شناخته شده اند، چندین بار در همین برنامه استند آپ بازی کرده اند. اصلا من آن وسط یک سوءتفاهم بودم. فکر می کردم شاید بتوانم آن وسط مخاطبان خودم را پیدا کنم. وحشتناک استرس داشتم. حتی آنهایی هم که بازیگرند می گفتند وقتی می آیند آن بالا استرس دارند؛ وای به حال من که اصلا کارم اجرا و مواجهه با مردم نیست.»

از ناپلئونی می ترسیدمیکی از شانس های ژوله این بود که با کمدین های خیلی مطرح در یک گروه نیفتاد. به هر حال اگر کنار غفوریان، شفیعی جم، خمسه یا دیگران می افتاد، حتما ترس و اضطراب بیشتری هم برای اجرا داشت. به نظر می رسد موقع گروه بندی وقتی متوجه شده با هومن حاجی عبداللهی همگروه است نفس راحتی کشیده. می گوید: «نه همینش هم خیلی ترس داشت. هومن حاجی عبداللهی اجرا بلد است، صدا پیشه است و بیان خوبی دارد. سوم اینکه هر روز روی آنتن برنامه دارد. بعد این که در پایتخت یک نقش بسیار مهم ایفا کرده و تکیه کلام ناپلئونی او مدت ها ورد زبان مردم بوده. من همش می گفتم وای الان اگه هومن لهجه بگیرد من چه کار کنم؟ هومن اشاره به ناپلئون کند تمام است.»

شلنگ تخته نینداختم

مسئله اصلی اینجاست که مردم اصولا نویسندگان یک سریال را زیاد نمی شناسند و خب چندان هم برایشان جالب نیست از کسی که قبلا ندیده اند استند آپ کمدی ببینند و به آن بخندند. خود ژوله هم این را قبول دارد: «تنها کاری که می توانستم بکنم این بود که خودم باشم. اضافه کاری یا کار نمایشی نکنم. نخواهم شلنگ تخته بندازم. سعی کردم پر رو نباشم. متواضع و متین رفتار کنم و شبیه نویسنده ها و طنزپردازها باشم.»

ریسک استفاده از سوژه تکراری

ریسک دیگر ژوله این بود که در شرایطی که همه کانال های تلویزیونی، مدت هاست شور نوستالژی بازی را درآورده اند آمد روی همین مسئله دست گذاشت؛ مسئله ای که آنقدر به زبان شوخی و جدی مطرح شده که شاید جذابیتی برای مردم نداشته باشد.

موفقیت ژوله دقیقا از جایی شروع شد که همین بحث تکراری را طوری تعریف کرد که همه به آن قهقهه بزنند. او می گوید: «من فقط سعی کردم همانطوری که توی جمع های مختلف شوخی می کنم رفتار کنم. مثلا همه نسبت به اینکه چرا زمین فوتبالیست ها گرد بود فکر کرده ایم. بارها راجع بهش حرف زدیم، خندیدیم، استاتوس کرده ایم و … همه راجع به سختی های آن موقع، خوابیدن ها، حمام رفتن ها، خوردن ها و … فکر کردیم و شوخی کردیم. واقعا چیز عجیبی نبود. لطف مردم برای این بود که شاید هیچ انتظاری از من نداشتند. دیدند یک نفر همینطوری بلند شده آمده چیزهایی گفته که خنده دار است.»

شوخی در عین جدیتیکی از جذابیت های استند آپ کمدی ژوله این بود که شباهت زیادی به جنس نوشته هایش در کارهای مهران مدیری داشت. شوخی کردن در عین جدیت بدون بالا و پایین پریدن و … اما پرداختن به همین جنس شوخی هم شاید در برنامه ای مثل خندوانه یک مقدار ریسک باشد چون به هر حال مخاطبان تلویزیونی که این ساعت از شب پای برنامه می نشینند شاید حال و حوصله دقت کردن به جزییات را نداشته باشند.

در این باره می گوید: «توی مطبوعات وقتی آدم طنزنویس می شود معنی اش این است که دلش می خواهد مردم را بخنداند. تمام سال هایی که در مطبوعات بودم این مسئله بدون واسطه برایم می افتاد. می نوشتم و مخاطب مستقیما آن را می خواند و می خندید ولی متنی که برای سریال های نمایشی می نویسی از هزارتا فیلتر می گذرد. از ذهنیت کارگردان، بازی بازیگرها، صدا، نور، دوربین؛ همه چیز تاثیر دارد توی مطلبی که به مخاطب می رسد. یکی از دلایلی که واقعا دوست داشتم در استندآپ کمدی شرکت کنم این بود که مردم در سریال ها اصولا به شیوه اجرای بازیگر می خندند نه متنی که نوشته ام؛ همین بود که فکر می کردم من با متن هایم این پشت گم شده ام.»

رو کردن برگ های برنده در مرحله اول

امیر مهدی ژوله به عنوان نویسنده سریال های مهران مدیری به مردم معرفی شد و قطعا می دانسته که اگر نتواند مردم را روی سن بخنداند حتما همه با خودشان می گویند پس چطوری آن فیلمنامه های طنز را می نوشته! خب این هم خودش ترس زیادی ایجاد می کند. می گوید: «آره این ترس را که خیلی داشتم. برای همین هم بود که هر چه در چنته داشتم در همین مرحله اول رو کردم. بعدش به رامبد گفتم خدا کند همین جا حذف شوم چون دیگر واقعا هر چی داشتم رو کردم و حالا نمی دانم واسه مرحله بعدی چه کار کنم.

مهمترین چیز برایم این بود که اجرایم در حد اعتمادی که رامبد به من کرده باشد. دوم اینکه بتوانم اعتماد مردم را جلب کنم و سوم اینکه خودم حس خوبی داشته باشم. وقتی دیدم ارتباط خوب برقرار شد، شوخی ها جواب داد و یک کار آبرومند موقر از آب درآمد؛ حس خوبی گرفتم.»