آداب دعا کردن

 بلند کردن کف دستها هنگام دعا یکی از آداب دعا است

۱ – حضور قلب .

۲ – خضوع و فروتنى .

۳ – امیدوارى .

۴ – شناخت خدا و اعتقاد به قدرت او و علم او به نیاز.

۵ – امیدوارى به خدا و قطع امید از دیگران .

۶ – پرهیز از گناه به ویژه ستم مالى و آبرویى به مردم .

۷ – گریستن . روایت شده است : ((بین بهشت و جهنم ، گردنه اى است که کسى از آن عبور نمى کند، مگر کسانى که از ترس خدا، خیلى گریه کرده باشند.))

۸ – سپاس و ستایش خداوند.

۹ – ذکر نامهاى خدا که مناسب دعایش مى باشد و نیز گفتن نعمتهاى خداوند و شکر آن ، بیان گناهان و آمرزش خواستن براى آنها.

۱۰ – درنگ و عجله نکردن و اصرار و پافشارى در دعا. زیرا خداوند درخواست کننده لجوج را دوست دارد و حداقل پافشارى این است که دعاى خود را سه بار تکرار کرده و خواسته خود را سه بار بگوید.

۱۱ – پنهان دعا کردن . زیرا هم فرمان خداوند را که مى فرماید: ((در پنهان دعا کنید)) اجابت کرده و هم از آفت ریا دور مى ماند. روایت شده است : ((دعاى پنهانى ، برابر با هفتاد دعاى آشکار است )).

۱۲ – شریک ساختن دیگران در دعا.

۱۳ – با دیگران دعا کردن . دعا در جمع نیز باعث اجابت است . بهترین جمعیت براى دعا، چهل نفر است . چهار نفر هم مى توانند هر کدام ده بار دعا کنند و اگر نتوانست در جمع دعا کند، خود نیز مى تواند چهل بار دعا کند.

۱۴ – تضرع در دعا به همراه قلب خاضع و بدن متواضع و چاپلوسى . خداوند به حضرت موسى (علیه السلام ) وحى کرد: ((موسى ! هنگامى که مرا مى خوانى ترسان باش ، صورت خود را خاک آلوده کن و با اعضاى مهم بدنت ، برایم سجده کن … قلبت را با ترس از من بمیران . زنده دل و کهنه لباس باش …))

۱۵ – صلوات فرستادن بر محمد (صلى الله علیه و آله و سلم ) و آل او (علیهم السلام ) در اول و آخر دعا باعث اجابت دعا است.

۱۶ – پاکدلى و روى آوردن با تمام وجود به خداوند.

۱۷ – دعا کردن قبل از بلا.

۱۸ – شریک نمودن دیگران در دعا و قبل از خود، آنان را دعا کردن .

۱۹ – بلند کردن کف دستها هنگام دعا.

۲۰ – در دست داشتن انگشترى عقیق یا فیروزه . از امام صادق (علیه السلام ) روایت شده : ((هیچ کف دستى به سوى خداى متعال بلند نشده است که نزد او محبوبتر باشد از کفى که انگشتر عقیق در آن است .))

۲۱ – صدقه دادن قبل از دعا، باعث اجابت دعا مى گردد.

۲۲ – انتخاب اوقات مخصوصى براى دعا، مثل شب و روز جمعه ، بین ظهر و عصر روز چهارشنبه براى نفرین کردن کفار، وقت نماز عشاء، یک ششم اول از نیمه دوم شب ، آخر شب تا طلوع فجر، بین طلوعین ، سه شب قدر در ماه رمضان که برترین آن شب بیست و سوم است ، شبهاى احیاء که عبارتنداز: شب اول رجب ، نیمه شعبان ، عید فطر و قربان و روز عرفه ، فطر و قربان ، هنگام وزیدن بادها، باریدن باران ، از بین رفتن سایه ها و ریختن اولین قطره خون مقتول مؤ من ، هنگام اذان ظهر و از طلوع فجر تا طلوع خورشید، بعد از نمازهاى واجب ، وتر، فجر و نماز ظهر و مغرب .

۲۳ – مکانهاى خاص نیز به اجابت دعا کمک مى کنند. مانند: ((راءس ‍ الحسین و مکانى که زیر گنبد آن قرار دارد)).

۲۴ – حالات عالى مانند رقت قلب .

۲۵ – طهارت ، نماز و روزه .

منبع:گنج های معنوی