درمانهای خانگی برای عفونت زنانه

ترشحات واژن که اغلب با بوی بد همراه است در حالی که افراد دارای خارش بدون ترشح، اغلب دارای تجربه ترشح بی بوهستند.

علل خارش مهبل (واژن) بدون ترشح

در حالی که بسیاری از موارد خارش واژن اغلب با ترشحات بودار ( سفید، خاکستری، زرد یا سبز ) همراه است برخی از موارد واژینیت یا التهاب واژن منجر به ترشحات نمی شود. بسیاری از علل احتمالی خارش واژن بدون ترشح وجود دارد که عبارتند از:

واکنش یا درماتیت تماسی آلرژیک – برخی از زنان ممکن است یک واکنش حساسیتی یا درماتیت تماسی در ناحیه واژن را تجربه کنند که سبب راش لوکالیزه یا تحریک می شود. این ممکن است در تماس با یک ماده مانند صابون ایجاد شود. شما ممکن است دانه های قرمز را مشاهده نمایید که یک باره با استفاده نکردن از آن ماده از بین می رود استفاده طولانی مدت یا مکرر از این ماده، ممکن است سبب خارش شدید همراه با ظهور تاول شود.

عفونت قارچی – عفونت شناخته شده به نام خارش سوار کار ماهر، یک شکل از کچلی موضعی در اطراف مهبل است که می تواند سبب خارش واژن بدون ترشح شود. پوست دارای راش با مناطقی که ممکن است قرمز، پوسته ریزی یا پر از دست انداز و تاول می باشد. این عفونت قارچی متفاوت از یک عفونت قارچی ( کاندیدیازیس veginal) است که با ترشح غلیظ سفید واژن مشخص می شود.

پسوریازیس – شرایط مانند پسوریازیس، که باعث می شود سلولهای مرده پوست در سطح پوست جمع آوری شود و ممکن است تکه های قرمز پوست با پوشش فلس سفید و پوسته همراه باشد که ممکن است به یک بیماری پوستی تعمیم داده شود. این می تواند روی هر یا همه قسمت های بدن، از جمله ناحیه واژن تاثیر بگذارد.

درماتیت شوره دار یا شوره – شوره در ناحیه واژن با قرمزی همراه است و پوست ممکن است چرب، زرد، پوسته پوسته به نظر برسد.

گال – گال همچنین می تواند سبب خارش واژن شود. این شرایط باعث شده است که کنه ها بتواند در زیر پوست نقب بزنند. این است که با خارش شدید همراه است که معمولاً در شب بدتر مشخص می شود. راش با تاول های کوچک و یا زخم ممکن است ظاهر می شود.

عفونت های انگلی – انگلهای مانند شپش ممکن است بخشی مودار فرج را درست مانند انگل عفونی ناحیه سر آلوده کنند کرمک از مقعد نیز ممکن است به ناحیه واژن مهاجرت کرده و سبب خارش مهبل (واژن) به خصوص در شب شود. اگر چه شپش و تخم های آن می تواند با چشم غیر مسلح دیده شود کرمک تنها از طریق آزمایش میکروسکوپی مشاهده می شود.

دیستروفی واژن – یک بیماری به نام دیستروفی واژن که ممکن است در اثر کمبودهای ویتامینA ،B2 ،B12 ، آهن و اسید فولیک باشد. این ممکن است سبب خارش شود. تکه های سفید و یا پلاک ممکن است در پوست اطراف مهبل به علت تغییرات در پوست ظاهر شود.

پلان اسکلروزیس – زنان همچنین ممکن است یک بیماری پوستی نادر به نام پلان اسکلروزیس که ممکن است در هر نقطه از بدن رخ دهد داشته باشند اما اغلب در ناحیه تناسلی و مقعد رخ می دهد. علت آن ناشناخته است اما ممکن است سیستم ایمنی بدن بیش از حد فعال و یا عدم هورمونهای جنسی از ویژگی های زنان یائسه مرتبط باشد. صدمه قبلی به پوست نیز ممکن است خطر ابتلا به بثورات را در این مکان افزایش دهد.

عوامل روانی و خراشیدگی – گاهی اوقات عوامل روانی ممکن است به علائمی مانند خارش واژن کمک کند. در این مورد، خاراندن ثابت، باعث تغییرات پوستی می شود که ممکن است به التهاب و سوزش منجر شود.

علت خارش مهبل (واژن) بدون ترشح ممکن است با تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی و تست های دیگر مانند بیوپسی شناخته شود. از این رو توصیه می شود که با یک متخصص زنان، متخصص پوست و یا پزشک عمومی برای تشخیص و درمان مناسب مشورت کنید.

درمان خارش مهبل (واژن) بدون ترشح

موارد خفیف خارش مهبل (واژن) بدون ترشح ممکن است بدون نیاز به درمان ناپدید شوند. در موارد با علت مشخص از جمله عفونت های انگلی و یا قارچی ممکن است درمان اختصاصی لازم باشد.

درمان های پزشکی خارش مهبل (واژن) بدون ترشح

خارش مزمن، خارش غیر قابل تحمل است که با دارو درمان می شود. دکتر شما یک کورتیکواستروئید موضعی تجویز می کند که شما می توانید روزانه به منطقه آسیب دیده اعمال نمایید. شما ممکن است نیاز به استفاده از این دارو برای چند هفته داشته باشید تا به طور کامل از این وضعیت خلاص شوید.

اگر به طور منظم تغییراتی در پوست شما ایجاد می شود باید چند پیگیری و قرار ملاقات با دکتر خود را در برنامه داشته باشید. این به تعیین بیماری های جدی سلامت مانند بیماری کبد، دیابت و یا اختلال خود ایمنی کمک می کند در اغلب موارد، درمان علل این بیماریها به از بین بردن نشانه های واژنی شما کمک خواهد کرد.

درمانهای خانگی برای خارش واژن بدون ترشح

علاوه بر درمان، خارش ممکن است توسط رعایت نکات زیر بهبود یابد:

– اجتناب از خاراندن منطقه زیرا می تواند سبب تحریک بیشتر شود.

– پوشیدن لباس گشاد زیر در روز و یا خارج کردن لباس در شب.

– اجتناب از پوشیدن لباس های تنگ مانند جوراب شلواری و لباس تنگ.

– عدم استفاده از محصولات مانند محصولات مراقبت از پوست زنانه و صابون در منطقه آسیب دیده.

– استفاده از لوسیون ملایم پوست و مواد پاک کننده برای پوست های حساس.

– استفاده از یک مرطوب کننده و یا آب مبتنی بر لوبریکانت برای مبارزه با خشکی واژن.

– اجتناب از استفاده از لباس یا لباس مرطوب برای مدت طولانی.

– اجتناب از استفاده عطر و طعم در نرم کننده های پارچه و خشک کردن لباس های شسته شده.

– شستن و تمیز کردن از ناحیه جلو به عقب بعد از استفاده از توالت برای جلوگیری از آلوده شدن ناحیه تناسلی به کرمک و آلودگی های پشت.

– تغییر پوشک نوزاد دختر به طور منظم برای جلوگیری از بثورات پوشک.

– اجتناب از مقاربت جنسی تا زمانی که علایم بهبود یابد.

– استفاده از کاندوم برای جلوگیری از گسترش بیماریهای مقاربتی.