نقد و بررسی فیلم کارول ( Carol )

1394/09/03

با مجله اینترنتی گلثمین در یک مطلب تازه از سینما همراه باشید :

« کارول » براساس رمانی جنجال برانگیز به نام « بهای نمک » که در سال 1952 توسط خانم پاتریشیا های اسمیت نوشته شده بود، ساخته شده است. این رمان در سالهای دهه ی پنجاه به دلیل مضمون جنجالی اش که حول حور یک رابطه همجنسگرایانه می گذشت، نقدهای متفاوتی دریافت کرد و در مجموع یکی از رمان های پر سر و صدای تاریخ ادبیات می باشد که حتی در سالهای بعد نیز به نوعی اجازه حق انتشار مجدد نیافت. حق اقتباس سینمایی این رمان نیز پس از رایزنی های فراوانی که بیش از ده سال به طول انجامید، در نهایت بدست آمد و اجازه برگردان سینمایی رمان صادر شد. « کارول » نخستین بار در جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد و با استقبال اهالی رسانه مواجه شد. داستان فیلم از این قرار است :

تِرز (رونی مارا) دختر جوانی است که به عنوان فروشنده موقت در یک فروشگاه اسباب بازی فروشی مشغول به کار است. وی که علاقه فراوانی به عکاسی نیز دارد در یکی از روزهای فعالیتش در این فروشگاه، با زنی به نام کارول (کیت بلانشت) آشنا می شود که قصد خرید یک اسباب بازی برای دخترش را دارد. کارول پس از خروج از فروشگاه بصورت اتفاقی دستکش خود را در فروشگاه جا می گذارد و ترز نیز تصمیم می گیرد تا آن را به آدرس منزل وی ارسال نماید. کارول که درگیر ماجرای جدایی اش از همسرش هارج ( کایل چندلر ) و حق حضانت دخترش می باشد، در شرایط روحی نامساعدی به سر می برد. در این اوضاع، ترِز به زندگی کارول وارد می شود و …

تاد هاینس، کارگردان فیلم « کارول » از جمله کارگردانانی است که دنیای زنان را به خوبی می شناسد. وی در ساخته های قبلی اش از جمله فیلم موفق « دور از بهشت » با بازی جولیان مور نشان داده بود که می تواند درک درستی از موقعیت شخصیت های داستان و بخصوص زنان، داشته باشد. به نظر می رسد که هاینس بیش از هر کارگردان دیگری دغدغه های اجتماعی مختص به زنان را دارد و به خوبی می تواند دنیای آنان را از جهات مختلف مورد بررسی قرار دهد؛ به همین جهت « کارول » اثری است که مشخصا نیازمند حضور کارگردانی چون تاد هاینس در پشت دوربین بوده است.

داستان « کارول » شاید تعریف ساده و یک خطی از آنچه که در ذهن هر مخاطبی می گذرد داشته باشد، اما این جزئیات پرداخت داستان است که می تواند تاثیر شگرفی بر کیفیت نهایی فیلم بگذارد. « کارول » همانند آنچه که انتظار می رود، داستان یک رابطه احساسی میان دو زن است. دو زن که در دهه ی 50 میلادی که این مسئله برای عموم جامعه قابل پذیرش نبود، تصمیم می گیرند آنچه را که حس می کنند در کنار هم تجربه نمایند حتی اگر هزینه گزافی بابت آن پرداخت نمایند. این داستان کوتاه را می توان خلاصه ای بر اغلب اثار حول محور مسائل همنجسگرایانه دانست، اما تفاوت « کارول » با دیگر آثار ساخته شده درباره این موضوع این است که فیلم به خوبی توانسته روایت بی عیب و نقصی از آنچه که قصد تعریف آن را دارد ارائه نماید.

فیلمنامه خانم فیلیس نگی که اولین و آخرین تجربه نویسندگی اش تا به امروز ، اقتباس دیگری به نام « خانم هریس » در سال 2005 بوده، به خوبی توانسته پیچیدگی شخصیت های کتاب خانم های اسمیت را به سینما بیاورد تا مخاطبین بتوانند یکی از با کیفیت ترین شخصیت پردازی های سال های اخیر را در فیلم « کارول » مشاهده نمایند. تِرز و کارول ، افرادی قدرتمند و در عین حال آسیب پذیر هستند که در میان انبوه مشکلاتی که بر سر راهشان قرار گرفته، تصمیم می گیرند که عشق را تجربه کرده و خود را در میان آنچه که برایشان ارزشمند تلقی می گردد، رها نمایند. تاد هاینس برای به تصویر کشیدن احساسان دو طرفه ترز و کارول ، آنان را در انواع و اقسام موقعیت های قابل درک قرار می دهد تا تماشاگر بتواند درک بهتری از این عشق و لایه های مختلف آن بدست آورد.

هاینس فضاسازی فوق العاده ای را برای به تصویر کشیدن دردهای بی انتهای این دو زن انجام داده است و حتی گاهی در انجام این فضاسازی، از کتاب خانم های اسمیت نیزجلو می زند. ورود شخصیت های مختلف به داستان و مطرح کردن ریز جزئیات فراوانی که هیچکدام با شلختگی و بکارگیری فاکتور شعار به داستان اضافه نمی شوند، از « کارول » اثری ارزشمند در بخش فیلمنامه و کارگردانی ساخته است. هاینس با تسلطی قابل تحسین، هرگز به مخاطب این اجازه را نمی دهد که برای دو شخصیت اصلی سوگواری به راه بیندازد یا ترحمی برای آنان به جای بیاورد. فیلم از مخاطبش می خواهد تا دنیای این زنان را درک کرده و پیش از قضاوت درباره آنان، به درک درستی از وضعیت اجتماعی و احساسی آنان دست پیدا کند. باید گفت که فیلمنامه « کارول » پرجزئیات ترین و هوشمندانه ترین فیلمنامه ایی است که تا به امروز درباره احساسات میان دو جنس موافق به رشته نگارش درآمده است.

خوشبختانه این فیلمنامه و کارگردانی قدرتمند، با بازیهای درخشان دو بازیگر زن فیلم تاثیرگزاری دوچندانی بر جای می گذارد. کیت بلانشت در به تصویر کشیدن شخصیت کارول ، تلفیقی از درد و اشتیاق است. او تحت فشار است اما از طرفی حضور تِرز برای او الهام بخش حس آرامشی است که هرگز با همسرش تجربه نکرده بود. بازی بلانشت در « کارول » تماشایی و تحسین برانگیز است و یکی از بهترین بازیهای سال به شمار می رود. اما فارغ از نقش آفرینی فوق العاده کیت بلانشت، باید به بازی عالی رونی مارا نیز اشاره کرد که در نقش تِرز بهترین بازی دوران بازیگری اش را تجربه کرده. مارا در « کارول » مخصوصا با حالت چهره کلاسیکی که پیدا کرده و باعث بوجود آمدن شباهت هایی میان او و آدری هپبورن شده ، گاهی گوی سبقت را از همبازی اش می گیرد و به ستاره صحنه مبدل می گردد.

فیلمبرداری خارق العاده دوستِ قدیمی هاینس یعنی ادوارد لچمن نیز یک کلاس درس کامل به شمار می رود. قاب بندی های بی نظیر لچمن از صحنه های سفر کارول و تِرز در داخل ماشین و همچنین تحلیل درست وی از قراردادن صحیح دوربین در سکانس های بیرونی و داخلی، نام « کارول » را قطعا به عنوان یکی از برترین آثار سال در حوزه فیلمبرداری مطرح می نماید. به این قاب بندی های بی نظیر ، موسیقی متن گوش نوازی نیز اضافه می شود که اثر کارتر بیورول است.

https://bargak.ir//wp-content/uploads/2016/05/oO1448390058.jpg

« کارول » یکی از بهترین فیلمهای سال به شمار می رود. اثری که در بخش فیلمنامه ، کارگردانی و بازیگری به بلوغ کامل رسیده و در بخش های فنی نیز بهترین عملکرد ممکن را داشته است. « کارول » همچنین می تواند یک کلاس درس کامل برای کسانی باشد که قصد فیلمسازی دارند. در این اثر تمامی قطعات پازل فیلمسازی به درستی در کنار هم چیده شده و ما شاهد داستان عاشقانه ای هستیم که به راحتی می توانیم در آن غرق شویم و خیالمان از این بابت راحت باشد که بهترین کیفیت را در روایت این داستان شاهد خواهیم بود. تماشای « کارول » برای هر سینما دوستی یک الزام به شمار می رود!