با مجله اینترنتی برگک در یک مطلب تازه از گفتگو با هنرمندان همراه باشید :
رضا صادقی پرکار و پرانرژی در سال اخیر در قیاس با حجم فعالیت های پیشین خودش، مقداری کم کار شده و البته کمی از فضای رسانه ای فاصله گرفته بود اما بعد از تور امریکا، سعی دارد بیشتر از قبل فعال باشد. در این مدت، زمان بیشتری را با دخترش می گذرانده. با این همه، در سال گذشته، چند تک آهنگ منتشر کرد، چند تیتراژ هم خواند و به هر شکلی که بود از فضا دور نماند.
ما با او درباره بحث تک آهنگ یا همان Single Track گفت و گو کردیم. رضا صادقی در فضای مجازی و در شبکه های اجتماعی فعال است و به اتفاقات اجتماعی واکنش دارد و جالب این که معتقد است که لایک ها و فالوئرها در قیاس با یک سلام و علیک گرم در کوچه و خیابان اهمیت چندانی ندارند. بحث درباره انتشار تک آهنگ از جانب یک هنرمند، ناگزیر در ایران مسئله فضای مجازی را مطرح می کند. جایی که تک آهنگ ها، منتشر می شوند و بازخوردهای مربوط به آن ها نمود پیدا می کند. رضا صادقی که اهل فضاهای مجازی است، حرف های جالبی در این باره دارد!
چند سالی می شود که خیلی از خواننده ها، دیگر خیلی به آلبوم دادن فکر نمی کنند و بیشتر تمرکزشان را روی انتشار تک قطعه ها گذاشته اند. فکر می کنید این موضوع چه تاثیری روی کار خواننده ها می گذارد؟
الان دیگر در خیلی از حوزه ها، اتفاقات تازه ای در حال وقوع است و شیوه های جدیدی برای دست یابی به یک محصول وجود دارد. مثلا در حوزه کتاب، من با کتاب کاغذی مخالفم و خیلی با کتاب الکترونیکی موافقم؛ وقتی کتاب کاغذی می خری، گوشه کمد می گذاری و هیچ وقت هم سراغش نمی روی. اما وقتی کتاب الکترونیکی می خری چون در گوشی موبایل یا تبلتت هست بالاخره در یک موقعیت سراغش می روی و آن را می خوانی. این مثال به کتاب مربوط می شود. در حوزه های تصویری هم این اتفاق افتاده. تلویزیون های خانگی آن قدر با کیفیت شده اند که دیگر خیلی ها ترجیح می دهند فیلم را در خانه خودشان ببینند.
در موسیقی هم همین اتفاق، با کمی تفاوت، افتاده. این که خواننده ها بیشتر تک قطعه تولید می کنند نه به خاطر سخت بودن آلبوم و نه به خاطر مدت زمانی است که باید صرف تولید آلبوم کنند. آلبوم دیگر شکل شناسنامه ای پیدا کرده او بیشتر مثل ثبت یک سند موسیقایی است. این روزها خواننده ها تمرکزشان را روی تک قطعه ها می گذارند و بعد از انتشار، اگر کارشان با اقبال مواجه شد آن ها را در قالب یک آلبوم، مستند می کنند. اما با همه این حرف ها، وقتی سینگل ترک هم می زنی از آن حمایت نمی شود و یک خواننده یا موزیسین وقتی تک قطعه ای را تولید می کند در کمال افتخار (طعنه نمی زنم) باید بنشیند و لذت ببرد از این که مردم موسیقی را گوش کنند و لذت ببرند.
اتفاق دیگری هم که افتاده این است که از وقتی خواننده ها تک قطعه ای کار می کنند دیگر آرشیوهای موسیقی از بین رفته اند و در عمل قطعات موسیقی به صورت فله ای اجرا می شود یا گاهی پس از چند سال یک تک قطعه را حتی نمی توان در اینترنت پیدا کرد.
ببین این فقط مختص ایران است. بدون تعارف، در مملکت ما چند سالی است که یک آشفتگی در فضای مجازی به وجود آمده که در هیچ جای دنیا نمونه اش را نمی بینی! اما با بخشی از حرفت موافقم. اگر کسی باشد که حرفی برای گفتن نداشته باشد، گم می شود. به نظرم آن فرد حتی اگر آلبوم هم می داد گم می شد. ولی اگر در ایران، این موضوع جا بیفتد که کانال های تلگرام یا اینستاگرام حاشیه ای هستند و نقش اساسی را سایت رسمی یک هنرمند ایفا می کند خیلی خوب می شود. این خوب است آدم ها بدانند چه طور یک موسیقی را از مرجع اصلی اش پیدا کنند.
درست است؛ ولی معمولا سایت های خواننده های ما ناقص است و گاهی حتی با گذشت چند سال هم به روز نمی شوند.
عرض من هم همین است. فضای مجازی ما مرتب نیست. مدیران سایت ها فقط سایت را طراحی می کنند و به جوانب دیگر آن نمی پردازند. بیشتر سایت ها تک زبانه اند، غلط های املایی زیادی دارند و به روز هم نیستند. مخاطب یا طرفدار یک خواننده وقتی به سایت خواننده محبوبش سر می زند، می بیند همه چیزهای جدید را بیرون از سایت می تواند پیدا کند ولی در سایت خود خواننده مورد نظر پیدا نمی شود!
باز هم به صحبت قبلی ام استناد می کنم؛ فضای مجازی ما دچار آشفتگی و شلختگی است و این در صورتی است که در کل دنیا این فضا مرتب است و مردم هرچیزی را بخواهند از مرجعش پیدا می کنند. به نظرم این زمینه نیاز به فرهنگ سازی زیادی دارد.
بسیاری از خواننده ها در طول سال، چند تک قطعه تولید می کنند و پایان سال که می شود، همه همان تک قطعه ها را دوباره جمع می کنند و در قالب یک آلبوم بیرون می دهند. به نظرم شما این کار یعنی چه؟
من این حرکت را اصلا نمی پسندم، البته گاهی ممکن است شما یک قطعه را قبلا روی اینترنت گذاشته باشید اما بخواهید در آلبوم تان هم باشد. ولی این کار به نظرم، قانون و قاعده ای دارد. مخاطبی که آلبوم شما را خریده، دوست ندارد کار تکراری گوش کند! بنابراین به نظرم حتی اگر قرار است تک قطعه ای که قبلا پخش شده را در آلبوم بگذاریم بهتر است حداقل در تنظیمش کمی دست ببریم و با فضایی جدید آن را در آلبوم قرار بدهیم. چون در غیر این صورت، مخاطب احساس می کند به شعورش توهین شده و به تبع، از آن خوشش نمی آید. این کار به این می ماند که نان بیات جلوی مهمانت بگذاری!
شما خودتان از آن دسته خواننده هستید که اخیرا نسبت به دیگران، تک قطعه های کم تری تولید می کنید. اصلا چرا فعالیت تان این قدر کم شده؟
راستش نمی خواهم جمله های کلیشه ای بگویم. نمی خواهم شعار بدهم که درگیر کارهایم هستم و… ولی راستش را بخواهی بیشتر درگیر دخترم هستم و قبول دارم کهکمی هم بی حوصله شده ام. اتفاقات و بی حرمتی هایی بی حوصله ام کرده. وقتی من در جایگاه خواننده کاری را تولید می کنم، آن کار با تفکرات خودم هم خوانی دارد؛ بعد با جملات رکیک بعضی از مردم با سن و سال های گوناگون در فضای مجازی و… مواجه می شوم.
آدم وقتی این چیزها را می بیند دلش می گیرد و احساس می کند روزها و شب هایی که پای کارش گذاشته بی اثر بوده. نمی خواهم بگویم به خودم حق می دهم. به نظرم آدم باید فقط به فکر اتفاقات خوب کاری خودش باشد و راهش را ادامه دهد و به حاشیه های هم توجهی نکند. اما بالاخره من هم آدمم و نقص های زیادی دارم. این هم یکی از نقص های من است و تصمیم دارم آن را حل کنم. سعی کردم امسال کمی فعال تر باشم و به زودی نتیجه اش هم خواهیددید!
آلبوم آخریتان آلبوم خوبی بود ولی زیاد آن را تبلیغ نکردید.
درست است. باید اعتراف کنم کمی تنبل شده ام. البته مدتی هم نبودم؛ درگیر تور کنسرت های امریکا بودم. کنسرت های داخلی هم داشتم. وقتی تور کنسرت هایتان تمام می شود واقعا انرژی زیادی را از دست می دهید و احتیاج به کمی استراحت دارید. اما باز هم می گویم تنبل شده ام و درصدد این هستم که جبرانش کنم!
از تور امریکای تان بگویید. گویا از کنسرت های تان خیلی هم استقبال شده بود.خدا را شکر بله. نمی خواهم حاشیه گویی کنم اما واقعا برخوردی گرم و صمیمی با من داشتند و هم وطنانم سنگ تمام گذاشتند. نمونه اش هم اجرای شش هزار نفره در سالن مایکروسافت تئاتر بود که با استقبال زیادی مواجه شد و کمی بعد هم صفحه رسمی مایکروسافت تئاتر صفحه شخصی من در توییتر را دنبال کرد و در سایت شان هم من را خواننده ای جهانی خواند. راستش اصلا فکر نمی کردم این قدر استقبال شود و مردم تا این حد به من محبت کنند.
اجرا در امریکا چه تفاوت هایی با اجرا در ایران داشت؟
به لحاظ کیفیت، همه چیز در حد حرفه ای بود. بالاخره امریکا است دیگر! با این حال به نظرم، در ایران، نوع نگام مردم به کنسرت خیلی جلوتر است. این جا مردم وقتی کنسرت می روند بیشتر به خاطر شنیدن موسیقی است ولی در آن جا کنسرت ها بیشتر شبیه به میهمانی است. این جا مردم شادی شان زیرپوستی است و آن جا روی پوست! درواقع، اگر خواننده دامبولی دیمبویی نباشی درک آن فضا کمی برایت سخت می شود. به ویژه کسی که مثل من بیشتر کارهایش احساسی است. البته در امریکا برخورد خیلی خوبی با من شد و دست شان هم درد نکند.
از خواننده آن طرف کسی در اجرای تان بود؟
آمده بودند. نمی توانم اسامی شان را بگویم اما آمده بودند.
اگر به بحث تک آهنگ، بازگردیم شما بیشترین بازخوردها را از تک قطعه های تان می گیرید یا آلبوم های تان؟
(مکث) واقعا هردویش. راستش را بخواهید، من زیاد به دنیای مجازی توجه نمی کنم. به نظرم بیشتر بازخوردها در فضای مجازی واقعی نیستند. بازخوردهای واقعی بیشتر در کوچه و خیابان مشخص می شود. کسی که شما را در خیابان می بیند و سلام می کند واقعی تر از کسی استکه با «اسمارت فونش» رد می شود و لایک می کند. البته نمی گویم که لاکی کردن آدم ها برایم ارزشی ندارد اما به نظرم بازخوردها در فضای واقعی اهمیت بیشتری دارد. بازخورد را باید در جامعه دید. الان که دیگر خدا را شکر، تعداد مخاطبان از تعداد خواننده ها کم تر است و هر ثانیه هم هفتادوسه قطعه در بازار منتشر می شود و فضای موسیقی کشور کمی به هم ریخته. من فکر می کنم فقط نگهبان ساختمان ما تا به حال آلبوم منتشر نکرده که آن هم انشاالله خودم برایش کار می سازم!
زمانی می گفتند طرف از خانه اش قهر می کند و خواننده می شود اما الان دیگر از آن حد هم فراتر رفته ایم! الان اگر طرف تا نانوایی سر کوچه برود، در راه برگشت آلبوم به دست می آید. من دیروز در روزنامه تبلیغی دیدم که مغزم سوت کشید. نوشته بود جمع کردن آلبوم، شعر، تنظیم و… فقط با 2 میلیون تومان. الان هم که قربانش بروم بازار کاذبی سر خرید و فروش فالوئر و لایک راه افتاده و بعضی از دوستان هم وضع شان خیلی خوب است پول می دهند و هر روز فالوئرهای شان زیادتر از روز قبل می شود. طرف یک شبه از صدهزار فالوئر به یک میلیون و دویست هزار فالوئر می رسد.
در نهایت برای ما بگویید برنامه تان برای آینده چیست؟
در حال حاضر، مشغول ضبط موزیک ویدئو هستم. قرار است به زودی هشت موزیک ویدئو از کارهایم تهیه کنم. یک مقدار مدل کارهایم را عوض کردم. البته تغییری که از آن می گویم تغییری غیر از خویشتن نیست. فضای کلی کارهام را مثل همیشه نگه می دارم، اما کمی آن ها را جدیدتر کردم. ارکسترم هم قرار است کمی تغییر کند. می خواهم کمی آن را قابل توجه تر و پربارتر کنم. چون من فکر می کنم بعد از آقای عصار، دیگر از آن دست نوازنده ها را روی استیج های پاپ ندیدیم.
حالا درست است که ما نمی توانیم کاری برای قیمت بالای بلیت های کنسرت انجام بدهیم، ما که نمی توانیم با برخورد بدی که با مخاطبانمان در سالن ها می شود کاری کنیم. حداقل کاری که می توانیم بکنیم این است که وقتی مردم به سالن می آیند، در حد حضورشان موسیقی بشنوند. احتمال دارد امسال دو آلبوم تولید کنم. یکی از این آلبوم ها عمومی است و دیگری هم ترجیح می دهم در فرصت دیگری درباره اش صحبت کنم. کمی هم در این فکرم که اتفاقاتی مثل آلبوم و کنسرت و موزیک ویدئوهایم یک هدف و مفهوم کلی داشته باشند و به هم مرتبط باشند.
