سفر به دریاچه جوشان دومینیکا

پارک ملی مورن ترویس پیتونز در جزیره دومینیکا در دریای کارائیب، منطقه ای قابل توجه از فعالیت های آتشفشانی است. در محدوده این پارک تقریبا 7000 هکتاری پنج آتشفشان، ده ها چشمه آب گرم و دودخان (دهانه های آتشفشانی که از آن بخار و گازهای داغ خارج می شود.) و یک دریاچه جوشان بسیار بزرگ و شناخته شده وجود دارد.

پارک ملی مورن ترویس پیتونز در جزیره دومینیکا، منطقه ای قابل توجه از فعالیت های آتشفشانی است

 
دریاچه جوشان دومینیکا در واقع یک دودخان آب گرفته است که یک حفره باز در پوسته زمین است. این دریاچه با آب آبی-خاکستری فوران کننده در دمای حدود 90 درجه سانتیگراد پر شده است. این آب با بخارها و گازهای داغی که گدازه های زیر زمین بیرون می آید گرم می شود و سطح دریاچه معمولا با ابری از بخار احاطه شده است. دریاچه حدود 76 متر طول دارد و از این جهت دومین دریاچه داغ بزرگ جهان بعد از دریاچه «فراینگ پن» در دره وایمانگو در نیوزیلند است.
 
این دریاچه اولین بار در سال 1875 توسط دو مرد انگلیسی که مشغول کار در دومینیکا بودند دیده شد. اواخر همان سال، یک گیاه شناس دولتی و یکی از کاشفان اصلی مامور شدند این پدیده طبیعی را بررسی کنند. آن ها دمای آب را اندازه گرفتند و آن را بین 82 تا 92 درجه سانتیگراد در نزدیمکی لبه تخمین محدود کردند، اما اندازه گیری دمای مرکز دریاچه امکان پذیر نبود. آن ها تخمین زدند این دریاچه 60 متر یا بیشتر عمق داشته باشد.

دریاچه جوشان دومینیکا در واقع یک دودخان آب گرفته است است که یک حفره باز در پوسته زمین است 

 
این دریاچه با آب باران و دو جریان آب کوچک که به این منطقه کشیده شده، پر می شود. این آب سپس روی گذازه ها روان می شود و تا نزدیک به نقطه جوش گرم می شود. سطح آب دریاچه و هم چنین فعالیت آن نوسان دارد و کم و زیاد می شود. پس از یک فوران در سال 1880 دریاچه تقریبا ناپدید شده بود و به جای آن یک چشمه آب گرم و بخار ایجاد شده بود. یکی از چشمگیرترین نوسان های این دریاچه در سال های 2004-2005 بود که عمق آن به 10 متر کاهش یافت و روز بعد دوباره به حالت عادی برگشت. 

منبع: bartarinha.ir