با مجله اینترنتی برگک در یک مطلب تازه از گفتگو با ورزشکاران همراه باشید :
ماهنامه دیار – علیرضا محرمی: از آن دست حرفه ای هاست که هنوز هم حس و حال تفریح و شلوغ کاری را دارد. البته شلوغ کاری، نه از جنس حاشیه هایش، بلکه شلوغ کاری های دوستانه از جنس بازی های کامپیوتری. علیرضا جهانبخش که خیلی حرفه ای فوتبالش را در سطح اول فوتبال هلند دنبال می کند، تفریح و شیطنت هایش بازی فیفا 2017 است و خیلی هم کری خوانی دارد.
جهانبخش بازیکنی است که در ابتدای جوانی اش راهی فوتبال اروپا شد و حالا جدا از اینکه مشتریان زیادی از کشورهای مختلف دارد، در هلند هم تبدیل به یکی از بازیکنان تاثیرگذار شده است. تاثیرگذاری جهانبخش فقط در عرصه فوتبال نیست، بلکه او با رفتاری که داشته حسابی بین هلندی ها محبوب شده و این محبوبیت را هم قدم به قدم کسب کرده است.
جهانبخش که حالا چهره ای محبوب و البته خوش تیپ است، در هلند یک زندگی عادی و حرفه ای را دنبال می کند و با او صحبت کردم تا از زندگی و تفریحش در هلند بگوید.
به نظر می رسد کم کم با هلندی ها مانوس شدید و مردم این کشور، شما را یکی مثل هموطن های خودشان می دانند.
به اصطلاح خاکی و خونگرم باشید؛ ظاهرا خونگرمی خیلی خوب به چشم هلندی ها می آید. چون بیشتر مردم اروپا، مردم سردی هستند و این مسئله شاید برای آنها جدید باشد و روی آنها تاثیر بیشتری بگذارد.
خاکی بودن یک بحث دیگر است. به خاطر فوتبالیست بودن و شرایطی که داریم، کمی سخت است خاکی باشیم. منظورم این است که نمی شود همه جا شرایط عادی وجود داشته باشد. بیشتر نزدیک بودن به فرهنگ مردم است و وقتی به فرهنگ مردم نزدیک باشید و برخوردهای خوبی با آنها داشته باشید، صددرصد رفتارتان روی آنها تاثیرگذار است.
شرایط شما در آلکمار و شهر قبلی که در آن حضور داشتید، متفاوت است؟
من دو سال در NEC نایمخن بازی کردم و آن دو سال برای من خیلی خوب گذشت. هم در شهر نایمخن و هم از نظر شرایط فوتبالی همه چیز خوب بود. اکنون هم که بیشتر از یک سال است در AZ آلکمار هستم، وضعیت خوبی داشتم و شرایطم رفته رفته بهتر شد و هر روز هم بهتر می شود. این مسائل روی فوتبالم هم تاثیرگذار بود و شراط خوب زندگی در اینجا باعث شد زودتر پیشرفت کنم، چون آرامش دارم و در آرامش، فوتبال بازی می کنم.
در هلند تنها زندگی می کنید، زندگی مجردی سخت نیست؟
من از 14، 15 سالگی که مجردی زندگی کردم، با این شرایط آشنا هستم، چون من برای فوتبال از همان نوجوانی از خانه خارج شدم و تنها زندگی کردن را تجربه کردم. من مدتی در تیم پایه های داماش تهران بودم و در خوابگاه زندگی می کردم و پس از آن هم که به داماش رفتم، در خانه تنها بودم و با زندگی مجردی آشنا شدم و به این شرایط عادت کردم. هر چند تنها زندگی کردن در یک کشور غریب سخت تر است، اما فوتبال حرفه ای و زندگی حرفه ای همه اینها را دارد.
شرایط فوتبالی شما در هلند چگونه است، اینجا بیشتر درباره بازی هایی که انجام می دهید اتفاقات مخابره می شود و کمتر درباره تمام وضعیت فوتبال شما صحبت شده است.
تقریبا می توان بگویم تمام وقت یک روز را در باشگاه هستیم و باید مانند یک کارمند در باشگاه حضور داشته باشیم. من از ساعت 8:30 صبح به باشگاه می روم و صبحانه را در کنار تیم می خورم. بعد از صبحانه تمرین های بازتوانی را انجام می دهیم.
تقریبا جلسه فنی را هر روز داریم و پس از آن بدنسازی طبق برنامه انجام می شود. فیزیوتراپی هم هر روز داریم و از ساعت 12 هم تمرینات تاکتیکی داریم که 90 دقیقه تمرین می کنیم. بعد از تمرین باید ناها را کنار هم باشیم و بعد از یک ساعت، وقت مان آزاد است.
برای رانندگی مشکلی ندارید و از نظر گواهینامه رانندگی برای شما مشکلی به وجود نیامد؟
من گواهینامه ایرانی داشتم و می توانستم با بین المللی کردن آن رانندگی کنم، اما این کار برای کوتاه مدت بود. به همین دلیل در هلند امتحان رانندگی دادم و گواهینامه هلندی گرفتم و اکنون هم مشکلی ندارم.
رانندگی در هلند راحت تر است یا در ایران؟
من در هلند راحت تر از ایران رانندگی می کنم. در ایران که سعی می کنم رانندگی نکنم یا خیلی کم این کار را انجام می دهم.
چه خودرویی سوار می شوید؟
آئودی.
در هلند درس هم می خوانید و این اتفاق خیلی خوب است. چون خیلی از فوتبالیست های ما وقتی وارد فوتبال حرفه ای می شوند دیگر درس را بی خیال می شوند. کمتر پیش آمده فوتبالیستی به سمت درس و دانشگاه برود.
من دوست نداشتم درسم را ترک کنم و در ایران هم که بودم کنار فوتبال درس می خواندم. در ایران دیپلم گرفتم و بعد از آن هم بلافاصله لژیونر شدم و به فوتبال هلند آمدم. دوست داشتم اینجا به تحصیلم ادامه بدهم و در دانشگاه ثبت نام کردم و پس از قبول شدن، رشته زبان انگلیسی را انتخاب کردم. با این شرایط، هم زبانم قوی می شود و اینکه توانستم درس بخوانم و به این علاقه ام ادامه بدهم.
با این همه اتفاق خوب که برای شما در هلند افتاده و با زندگی کردن در آنجا راحت هستید، اگر قرار باشد روزی بین زندگی در هلند و ایران یکی را انتخاب کنید، این انتخاب کدام است؟
بدون تردید ایران را انتخاب می کنم.
دلیل این انتخاب چیست؟
خانواده ام و بهترین دوستانم در ایران هستند. اصالتم به ایران بر می گردد و کودکی ام در ایران بوده و شرایط زندگی و آینده ام را در ایران می بینم. به همین دلیل به ایران بر می گردم تا زندگی ام را ادامه بدهم. ان شاءالله این سال های فوتبالی بگذرد، چون فعلا تمرکزم روی فوتبال است.
خیلی هم خوش تیپ هستید…
خیر. اینطوری ها هم نیست.
به تازگی خوش تیپ بودن شما باعث شده بین بازیکن های فوتبال هلند مسابقه ای برگزار شود که شما بین پنج نفر بودید و رای زیادی هم گرفتید و اگر اشتباه نکنیم، نفر اول شدید.
نظرسنجی یکی از مجله های معتبر هلندی بود. این مجله به لایف استایل فوتبالیست های جدید و فوتبالیست های قدیمی هلند می پردازد و حتی آنهایی که در هلند اسطوره هستند را هم زیر نظر دارد. بین بازیکن های نسل جدید هم هر سال بین پنج بازیکن این نظرسنجی برگزار می شود که یک نفر به عنوان خوش پوش ترین انتخاب می شود.
من هم کاندیدا بودم، اما نمی دانم به چه شکل من را کاندیدا کردند. به هر حال کاندیدا شدم. باور کنید نمی دانم کدام صحنه بود که باعث شد من را هم جوز خوش تیپ ها انتخاب کنند، البته نکته مثبتی برای من بود.
چطور این موضوع را به شما اطلاع دادند؟
آقای هاشمی مقدم با من تماس گرفت و این مسئله را به ایشان اعلام کرده بودند. اگر اتفاق دیگری برای من رخ می داد و یک انتخاب فوتبالی بود، خیلی بیشتر خوشحال می شدم، به هر حال این نظرسنجی هم برایم جالب بود و به آنها جواب مثبت دادم، فقط به خاطر احترامی که به من گذاشته بودند. من هم در نظرسنجی آنها شرکت کردم و کارهایی که می خواستند را انجام دادم.
در اینستاگرام بیشتر وقت ها دیده می شود برای تفریح، فیفا 17 بازی می کنید. حریف هم می طلبید و حسابی کری می خوانید.
این هم یک نوع تفریح است که با دوستانم دور هم جمع می شویم و پلی استیشن بازی می کنیم. چون به آمستردام نزدیک هستم، به خرید هم زیاد می روم. برای دیدن دوستانم به شهر نایمخن هم زیاد می روم، چون تیم قدیمی من نایمخن بود و دوستان زیادی آنجا دارم. بیشتر تفریح هم همان پلی استیشن و فیفا 17 است.
و یکی از تفریح های شما هم در دوران بچگی دوچرخه سواری بود که وقتی از آن صحبت کردید، خیلی به چشم آمد.
شاید ما پسربچه ها یکی از آرزوهایی که در بچگی داشتیم، داشتن دوچرخه بود. چون پدر من هم در شرکت دوچرخه سازی کار می کرد، به لطف او و زحمتی که برای من کشید، از سه چهار سالگی دوچرخه داشتم و همیشه دوچرخه سواری می کردم. تفریحم در بچگی بیشتر دوچرخه سواری و فوتبال بود که همیشه مسابقه می گذاشتیم. وقتی هم که به فوتبال حرفه ای رفتم، کمتر فرصت شد دوچرخه سواری کنم. چون از همان تیم های پایه بیشتر تمرکزم روی پیشرفتم در فوتبال بود.
و آنقدر پیشرفت کردید که از همان تیم های پایه به فوتبال اروپا رسیدید. در حالی که شاید امکانات در ایران برای پیشرفت خیلی نبود و باید این مسئله را به حساب استعداد ذاتی خود شما بگذاریم.
خیلی ها برای من زحمت کشیدند. با این حال وقتی به هلند آمدم تفاوت امکانات را دیدم. در هلند امکاناتی که در اختیار تیم های پایه قرار می دهند، مشخص می کند که در اروپا چقدر به این بخش اهمیت داده می شود. امکانات دقیقا به گونه ای است که یک بازیکن می تواند خیلی سریع خودش را به تیم اول باشگاه برساند و با مربیانی کار می کند که زود در مسیر پیشرفت قرار بگیرد. این مسائل را وقتی با ایران مقایسه می کنم، می بینم ما از تمام امکانات محروم بودیم و در شرایط سختی فوتبال بازی کردیم. این مسائل باعث افسوس من می شود. چون ما در ایران استعداد فوتبالی فراوان داریم، اما متاسفانه امکانات نیست.
با این شرایط می بینیم که فوتبال مان با همین استعدادها و با وجود تمام کمبودها در آسیا بهترین است و اکنون هم تیم ملی در راه جام جهانی شرایط خوبی دارد.
شرایط مان خوب است و خوشبختانه سرمربی خوبی هم داریم که می توانیم راه رفتن به جام جهانی را راحت تر طی کنیم. شاکله خوبی در تیم ملی تشکیل شده که این خوشحال کننده است. اما چیزی برای من تمام نشده و باید باز هم این راه را ادامه بدهیم و بیشتر پیشرفت کنیم. امیدوارم که به جام جهانی هم صعود کنیم و شرایط خوبی داشته باشیم.
