با مجله اینترنتی برگک در یک مطلب تازه از دانستنیهای گیاهان و حیوانات همراه باشید :
مرگبارترین گونه های عقرب ها (با قوی ترین سم) عقرب های با اندازه متوسط اند
عقرب از بستگان نزدیک عنکبوت ها است و به گروهی از جانوران نام عنکبوتیان تعلق دارد.
عقرب از بستگان نزدیک عنکبوت ها است و به گروهی از جانوران نام عنکبوتیان تعلق دارد. عقرب ها را می توان در سرتاسر سیاره به جز قطب جنوب، گرینلند، نیوزیلند و جزایر کوچک خاصی پیدا کرد. بیشتر گونه های عقرب در آب و هوای گرم زندگی می کنند. تعداد کمی از گونه ها در آب و هوای سرد نیز یافت می شوند. عقرب ها موجوداتی بسیار قدیمی هستند. براساس اطلاعات فسیلی، عقرب ها از 430 میلیون سال قبل بر روی زمین وجود داشته اند. عقرب های امروزی و ماقبل تاریخ شبیه یکدیگرند. البته عقرب های امروزی نصف عقرب های باستانی اند.
در ادامه واقعیت های جالبی درباره عقرب ها بیان می شود.
• عقرب ها بسته به نوع گونه اندازه های متفاوتی دارند. اندازه بزرگ ترین گونه های عقرب ها می تواند به 7 اینچ (18 سانتی متر) برسد در حالی که طول کوچک ترین گونه ها معمولا 0.5 اینچ (1.30 سانتی متر) است.
• مرگبارترین گونه های عقرب ها (با قوی ترین سم) عقرب های با اندازه متوسط اند.
• بدن عقرب با پوسته ای سخت پوشیده شده که به صورت اسکلت خارجی بدن عمل می کند.
• عقرب تا به بزرگسالی برسد، 5 تا 7 بار پوست اندازی می کند.
• عقرب ها با استفاده از گیره ها شکارشان را می گیرند.
• زهر هم برای حمله و هم برای دفاع استفاده می شود.
• عقرب ها گوشتخوارند. آنها معمولا از حشرات تغذیه می کنند.
• عقرب سم و آنزیم های گوارشی را به شکار تزریق می کند. هنگامی که هضم کامل می شود، عقرب مایع غذا را از بدن شکار می مکد.
• نوع غذای عقرب ها نوع و قدرت سم شان را تعیین می کند. بیشتر گونه های مرگبار عقرب در آمریکای شمالی و خاورمیانه زندگی می کنند. حدود 30 تا 40 گونه عقرب برای انسان مرگبارند.
• هنگامی که شکار کمیاب است، عقرب ها می توانند سوخت و ساز بدنشان را کاهش دهند و تنها با خوردن یک حشره در سال زنده بمانند. همچنین، عقرب های یخ زده پس از این که در معرض نور خورشید قرار می گیرند قادر به «احیا» هستند.
• عقرب ها یکی از معدود جانورانی هستند که می توانند از انفجار هسته ای جان سالم در ببرند.
• عقرب ها موجودات شب کار (فعال در شب) هستند. آنها در طول روز زیر سنگ ها، برگ ها و یا ساختمان های متروک پنهان می شوند.
• شکارچیان عقرب ها پرندگان (مانند جغد) و بابون (نوعی میمون) هستند.
• مرحله بارداری بسته به گونه می تواند از دو تا 18 ماه باشد.
• عقرب ها بچه زنده به دنیا می آورند. بر خلاف حشرات، که معمولاً تخم هایشان را خارج از بدن شان قرار می دهند، عقرب ها نوزادان زنده به دنیا می آورند. عملی که به عنوان زنده زایی شناخته می شود.
• بعضی از عقرب ها در داخل غشاء رشد می کنند و از محتویات نطفه و مادرشان تغذیه می کنند. بقیه بدون غشاء رشد می کنند و مستقیماً از مادرشان تغذیه می کنند.
• عقرب های تازه متولد شده پشت مادرشان سوار می شوند که در آن جا مورد محافظت قرار می گیرند تا زمانی که برای اولین بار پوست اندازی می کنند. بعد از آن پراکنده می شوند.
• نوزادان از لحظه تولد زهر در بدن خود دارند.
• عقرب ها از بندپایانی هستند که به طبقه عنکبوتیان تعلق دارند.
• بیشتر بندپایان نسبت به جانوران دیگر عمر نسبتاً کوتاهی دارند. خیلی از حشرات فقط چند هفته یا چند ماه زندگی می کنند. حشرات یک روزه (Mayflies) فقط چند روز عمر می کنند. اما عقرب ها در میان بندپایانی هستند که طولانی ترین عمر را دارند. در جهان وحش، عقرب ها معمولاً از 2 تا 10 سال زندگی می کنند. در اسارت، عقرب ها تا 25 سال زنده می مانند.
• عقرب ها موجوداتی باستانی هستند. اگر شما می توانستید به 300 میلیون سال پیش سفر کنید با عقرب هایی مواجه می شدید که به طرز قابل توجهی مشابه فرزندان امروزی خود زندگی می کنند. شواهد فسیلی نشان می دهد که عقرب ها از دوره کربنیفر، عمدتاً بدون تغییر باقی مانده اند.
• عقرب ها، احتمالاً در دریاها زندگی می کردند و حتی احتمالاً آبشش داشته اند. در 420 میلیون سال پیش، برخی از این موجودات راهشان را به خشکی پیدا کرده اند.
• عقرب های اولیه احتمالاً چشم های مرکب داشته اند.
• بندپایان بیش از 400 میلیون سال است که بر روی خشکی زندگی می کنند.
• عقرب ها قهرمان بقا هستند. یک عقرب می تواند یک سال تمام بدون غذا زندگی کند. از آنجایی که عقرب ها ریه های کتابی (همانند خرچنگ نعل اسبی) دارند، می توانند تا 48 ساعت در زیر آب غوطه ور شوند و زنده بمانند.
یک عقرب می تواند یک سال تمام بدون غذا زندگی کند
• عقرب ها در محیط های ناملایم و خشک زندگی می کنند. عقرب ها آب زیادی نمی نوشند و می توانند بدون آب طولانی مدت زنده بمانند. بیشتر آب مورد نیازشان را می توانند از مواد غذایی جذب کنند.
• سرعت سوخت و ساز عقرب ها بی نهایت پایین است و تنها به یک دهم اکسیژن مورد نیاز بیشتر حشرات نیاز دارند. عقرب ها به نظر می رسد عملاً از بین نرفتنی هستند.
• انواع موجودات عقرب مانند وجود دارند که واقعاً عقرب نیستند. این جانوران عبارتند از: عنکبوت دم دار، عقرب نماها و عقرب باد.
• بدن عقرب بندبند است. عقرب ها مانند عموزاده هایشان یعنی عنکبوت ها بدن دو بخشی دارند (سروسینه توأم و شکم) و دارای چهار جفت پا برای راه رفتن و یک جفت گیره هستند.
• عقربها با همه عنکبوت های دیگر شباهت های آناتومیکی دارند اما دانشمندانی که درباره تکامل شان مطالعه می کنند، معتقدند که ارتباط شان با درازپایان (Opiliones) نزدیک تر است.
• عقرب ها قبل از جفتگیری می رقصند. وقتی بین عقرب های نر و ماده تماس برقرار می شود وارد رقصی به نام پیاده روی دو نفره می شوند.
• رقص جفت گیری ممکن است ساعت ها به طور انجامد. نرها اسپرم را روی زمین رها می کنند و ماده ها آن را جمع می کنند. سپس تخم ها داخل رحم مادر رشد می کند.
• عقرب ها در تاریکی می درخشند. به دلایلی که هنوز بحث برانگیز است عقرب ها در زیر نور ماوراء بنفش می درخشند. کوتیکول عقرب یا پوست آن نور ماوراء بنفش را جذب می کند و آن را به صورت نور مرئی باز می تاباند. این موضوع کار محققان را ساده تر می کند. محققان می توانند در شب لامپ تیره را به محیط زیست عقرب بیندازند و سوژه را روشن کنند.
• گرچه تا چند دهه پیش فقط حدود 600 گونه از عقرب ها شناخته شده بودند اما حالا دانشمندان نزدیک به 2000 نوع را با استفاده از تاباندن اشعه ماورای بنفش و مکان یابی عقرب ها پیدا کرده اند.
• عقرب ها در زیر لامپ ماورای بنفش می درخشند. دانشمندان بر این باورند که تولید ماده فلورسنت با پوست ریزی در ارتباط است.
• وقتی یک عقرب پوست اندازی می کند، کوتیکول جدید آن ابتدا نرم است و حاوی ماده ای نیست که موجب فلورسنس شود. به همین دلیل، عقرب هایی که جدید پوست اندازی کرده اند در تاریکی نمی درخشند. فسیل های عقرب ها با وجود گذشت میلیون ها سال که در خاک مانده اند هنوز می توانند فلورسنس باشند.
• عقرب ها شکارچیان شب کارند. بیشتر عقرب ها حشرات، عنکبوت ها و دیگر بندپایان را شکار می کنند، اما بعضی هم از کرم های حشره و کرم های خاکی تغذیه می کنند. البته، عقرب های بزرگتر می توانند شکارهای بزرگتری را بخورند، و بعضی از آنها از جوندگان کوچک و مارمولک ها تغذیه می کنند.
• بسیاری از عقرب ها هر چیزی که اشتهایشان را برمی انگیزد را می خورند، بقیه در رابطه با شکارهای خاصی تخصص پیدا کرده اند مثل خانواده های خاصی از سوسک ها یا عنکبوت هایی که زیر زمین لانه می سازند. یک عقرب مادر گرسنه اگر منابع غذایی کمیاب باشد نوزادان خودش را می خورد.
• عقرب ها زهر تولید می کنند. دم وحشتناک آنها در واقع 5 بخشی است و از شکم، منحنی به سمت بالا و یک بخش انتهایی به نام تلسون تشکیل شده. تلسون جایی است که سم تولید می شود. در نوک تلسون یک ساختار سوزنی شکل به نام نیش است که دستگاه انتقال دهنده سم است. یک عقرب می تواند تولید زهر و این که چقدر زهر قوی باشد را بسته به این که آیا نیاز است طعمه را بکشد یا از خودش مقابل شکارچیان دفاع کند کنترل کند.
• بی شک، عقرب ها می توانند نیش بزنند که اصلاً هم خنده دار نیست. اما حقیقت این است که، با چند استثناء، عقرب ها نمی توانند آسیب خیلی زیادی به انسان وارد کنند. از حدود 2،000 گونه شناخته شده عقرب های جهان، تنها زهر 25 مورد آنها به کافی قوی است که برای یک بزرگسال خطرناک باشد. بچه های کوچک تر به خاطر اندازه کوچک شان بیشتر در معرض خطرند. خوشبختانه پادزهر عقرب هم در دسترس است و بنابراین مرگ در اثر نیش عقرب پدیده نادری است.
منبع : 020.ir
