آشنایی با بادپر شکری (شوگر گلایدر)

 

 

شوگر گلایدر حیوانی عجیب و بسیار محبوب است

 

بادپر شکری (Sugar Glider)، حیوانی عجیب با این حال بسیار محبوب است. آنان موجوداتی کوچک، بامزه و خاص می باشند و می توانند تجربه ای متفاوت را ایجاد کنند.

بادپر شکری (Sugar Glider)، حیوانی عجیب با این حال بسیار محبوب است. آنان موجوداتی کوچک، بامزه و خاص می باشند و می توانند تجربه ای متفاوت را ایجاد کنند. اما قبل از خرید این حیوان و یا هر حیوان خاص دیگری، باید به چگونگی نگهداری و نیازهای آنان توجه داشته و در مورد طرز رفتار و ویژگی های آن ها مطالعات عمیقی داشته باشید. نگهداری از بادپر شکری یک تعهد طولانی مدت است چرا که او می تواند بیش از ۱۴ سال عمر کرده و به رژیم غذایی مخصوص، توجه بسیار و فضای کافی نیاز دارد.

 

بادپر شکری در طبیعت:

خواستگاه همه ی بادپرهای شکری استرالیا، اندونزی و گینه نو است و معمولا در بالای درختان زندگی می کنند. نام این موجود بامزه برگرفته از نوع غذایی است که میخورد مانند شهد و شیره درختان و همچنین داشتن توانایی پرواز کردن نیز در انتخاب این نام دخیل بوده است. آن‌ها با استفاده از اندامی در بدن خود بنام پاتاژیوم (Patagium) می توانند از شاخه ای به شاخه دیگر، مسافتی را پرواز کنند.

 

بادپر شکری همه چیز خوار است و علاوه بر شهد و شیره درختان، غذاهای گیاهی و گوشتی را نیز مصرف می کند از جمله میوه، حشرات و حتی پرندگان یا جوندگان کوچک. بادپرهای شکری در طبیعت با خانواده خود به صورت کلنی زندگی می کنند. زندگی اجتماعی برای آن ها از اهمیت بالایی برخوردار است و نیاز به تعامل با هم نوعان خود دارند.

 

نوزاد بادپر شکری، مانند بچه کانگورو در کیسه ی مادرش زندگی می کند. سبک خاص شروع زندگی آنان، سبب شده که شوگر گلایدرها جز کیسه داران طبقه بندی شوند و در طبقه جوندگان جای نگیرند (برای مثال برخلاف آنان سنجاب های پرنده جز خانواده جوندگان محسوب می شوند).

 

رفتارهای بادپر شکری:

بادپر شکری می تواند حیوانی بسیار دوست داشتنی، بازیگوش و سرگرم کننده باشد. البته نحوه برخورد شما با او بسیار مهم بوده و در رفتار او تاثیر گذار است به خصوص اگر یک کلنی از آن ها را نگهداری می کنید. بادپرشکری با هم نوعان خود که با او زندگی می کنند نیز رابطه ای متقابل برقرار می کند که این روابط بسیار حائز اهمیت هستند. بنابراین اگر می خواهید با او ارتباط نزدیکی داشته باشید باید روی رابطه خود با او بسیار کار کنید.

 

این حیوانات گاهی بسیار پر سر و صدا هستند، شوگر گلایدرها این صداها را برای بیان احساسات خود بکار می برند برای مثال زمانی که احساس ناراحتی، ترس یا گرسنگی می کنند. با این حال اکثرا تولید صدای زیاد از آنان نشان دهنده ناراحتی حیوان است که باید به سرعت به آن رسیدگی شود در غیر این صورت احتمال دارد شما هدف گاز دردناکی قرار بگیرید. بادپر شکری شبزی است و اگر در طول روز او را از خواب بیدار کنید سر و صدای زیادی ایجاد خواهد کرد.

 

بادپر شکری بسیار فرز، سریع و عاشق بالا رفتن و پرواز از مکانی به مکان دیگر است. نمی توان آنان را آموزش داد تا تنها در مکانی خاص خود را خالی کنند اما با این حال حیوانات بسیار تمیزی هستند.

 

بادپر شکری بسیار فرز، سریع و عاشق بالا رفتن و پرواز از مکانی به مکان دیگر است

 

رژیم غذایی بادپرشکری:

بادپر شکری به رژیم غذایی مخصوصی نیاز دارد. انتخاب های غذایی مناسب برای این حیوان هنوز مورد بحث است و سال هاست که تحقیقات زیادی در این زمینه صورت گرفته است. یکی از نکته های مشخص شده این است که رژیم غذایی نامتعادل که میزان کلسیم و فسفر نامناسبی دارد موجب اسهال حیوان خواهد شد با این حال این مشکل با ایجاد تعادل در رژیم غذایی رفع خواهد شد.

 

غذای بادپر شکری:

عسل، پودر کلسیم و غلات صبحانه کودک برای تامین مواد مغذی مورد نیاز بادپر شکری مناسب هستند و میوه های تازه و سبزیجات نیز باید هر شب به او داده شوند. برای اکثر مردم، رژیم غذایی قاعده مندی در دسترس نیست و بسیاری از پرورش دهندگان طی سال ها تجربه به رژیم غذایی مطلوب برای آنان رسیده اند.

 

قفس بادپر شکری:

برای سالم و شاداب بودن شوگر گلایدرتان باید بهترین قفس ممکن را برایش تهیه کنید. یک خانه ی امن و آرام با فضای بزرگ برای خوردن، خوابیدن و تحرک.

 

قفس مناسب برای یک جفت بادپر شکری باید حداقل ۶۰ سانتیمتر طول و ۹۰ سانتیمتر ارتفاع داشته باشد و از آنجایی که بادپر شکری علاقه زیادی به پریدن و پرواز کردن دارد هرچه قفس بزرگتر باشد بهتر است.  دوست دارد بالا برود و غذایش را از جاهای بلند بردارد، قفس بلند بهتر است. فاصله ی بین سیم های قفس نباید بیش از ۱.۲ سانتیمتر و میله ها باید به صورت افقی نصب شده باشند تا امکان بالا رفتن برای حیوان فراهم شود. درون قفس، اسباب بازی های زیادی به همراه چرخ مناسب (در چرخ های نامناسب امکان گیر کردن دم حیوان وجود دارد) قرار دهید. همچنین یک جعبه یا کیسه ای پارچه ای برای استراحت کردن درون قفس بگذارید.

 

او دوست دارد بازی کند. می توانید از وسایلی مانند اسباب بازی پرندگان، طناب، شاخه، نردبان، اسباب بازی های جویدنی، تونل و زنگوله استفاده کنید. چرخ ورزشی و توپ نیز وسایل خیلی جالبی برای او بسیار سرگرم کننده هستند استفاده کنید.

 

شاخه های بالا رونده باید حتماً در قفس باشد. مطمئن شوید که جنس آن برای حیوان سمی نباشد. اگر حیوان شاخه را جویده یا شاخه ها کثیف شده اند باید آنها را عوض کنید.

 

قفس در طی روز باید دور از تردد انسان باشد تا حیوان بتواند بخوابد و دور از نور مستقیم آفتاب باشد. اما باید به اندازه ی کافی نور باشد تا اختلاف شب و روز کاملاً مشخص باشد.

 

این حیوان شب بیدار است و برای خواب روزانه نیاز به لانه دارد. لانه می تواند یک کیسه ی پارچه ای باشد که به دیواره قفس متصل می شود. همچنین می توان از لانه چوبی پرندگان یا لانه ی پلاستیکی همستر استفاده کرد.

 

بستر قفس:

خاک اره و کاغذ ریز ریز شده یا کاغذ بازیافتی برای کف قفس مناسب هستند. اینها به جذب ادرار و آب ریخته شده از میوه کمک می کند. انواع مختلفی از آنها در بازار هست هرچه انتخاب می کنید باید قابلیت جذب زیاد داشته و برای حیوان سمی نباشد.

 

ظرف آب و غذا شوگر گلایدر :

یک ظرف سنگین و مسطح که به دیواره قفس متصل می شود برای آب و غذا مناسب است. او دوست دارد غذایش را از جای بلند بردارد بنابراین ظروفی که به دیواره قفس متصل می شوند مناسب هستند. برای آب از ظرف درپوش داری که به دیواره ی قفس متصل می شود استفاده کنید.

 

ارتباط با بادپر شکری:

یکی از راه های ارتباط و تعامل با بادپر شکری این است که به او اجازه دهید روزانه درون جیب شما و یا درون کیسه ای برود که به گردنتان آویزان کرده اید.

 

اگر بادپر شما اهلی نباشد، برای نوازش کردن و در دست گرفتن او به زمان بیشتری نیاز دارید. بادپرها دندان و ناخن‌های تیزی دارند اگرچه آنان حیواناتی وحشی نیستند اما باید به این نکته توجه داشته باشید که اگر احساس خطر کنند یا بترسند ممکن است شما را گاز بگیرند.

 

جفتگیری شوگر گلایدرها :

شوگر گلایدر در سن ۱۴-۱۲ ماهگی از لحاظ جنسی بالغ است. بعضی از آنها در ۸ ماهگی بالغ می شوند. در تمام سال قابلیت باروری دارد و اغلب جفتگیری می کند. حیوان نر روی حیوان ماده می رود و با پاهای جلو مانع حرکت او طی جفتگیری می شود.

 

شوگر گلایدر در سن ۱۴-۱۲ ماهگی از لحاظ جنسی بالغ است

 

سلامت و بیماری شوگر گلایدرها:

در صورت داشتن رژیم غذایی مناسب، مکان خوب و مراقبت کافی حیوان معمولاً بیمار نمی شود. ولی گاهی علیرغم رعایت همه نکات بیماری رخ می دهد. بیماری های شایع شوگر گلایدر عبارتند از:

 

کمبود کلسیم:

علائم عبارتند از لنگی، فلج و اشکال در حرکت. جهت پیشگیری از کمبود کلسیم به او مکمل کلسیم بدهید و با غذاهای سرشار از کلسیم او را تغذیه کنید.

 

یبوست:

اگر فیبر غذا کافی نباشد حیوان دچار یبوست می شود. علائم: اتساع شدید شکم، مشکل بودن دفع و مدفوع خشک و سفت.

 

اسهال:

اسهال ممکن است ناشی از مصرف زیاد مرکبات، استرس یا دلایل دیگر باشد. اسهال حیوان را به سرعت کم آب کرده و اگر درمان نشود منجر به مرگ می شود.

 

جراحت:

ممکن است حیوان دچار زخم باز، جراحت ناخن یا شکستگی ناشی از سوانح و سایر وقایع غیرمترقبه شود. مراجعه به دامپزشک ضروری است.

 

چاقی:

اگر شوگر گلایدر با غذاهای حاوی چربی زیاد تغذیه شود چاق خواهد شد. در صورت چاقی مقدار غذای چرب را کاهش دهید. حیوانی که وزن مناسب دارد شاداب تر و سالم تر است.

 

انگل:

انگل های شوگر گلایدر اغلب عبارتند از: ساس و کنه، کک، ماهیت، شپش و کرم گرد، کرم قلاب دار و کرم پهن. برای درمان صحیح به دامپزشک مراجعه کنید.

 

استرس:

علل استرس عبارتند از: رژیم غذایی بد، بیماری، قفس کثیف یا قفس کوچک و شلوغ، دست زدن زیاد به حیوان، تنهایی، بی حوصلگی، گرما یا سرمای زیاد و بسیاری علل دیگر. علائم عبارتند از: بیش اشتهایی، خوردن مفرط، خواب زیاد، دویدن دویانه وار در اطرف قفس.