روماتیسم + اثرات رایج آن بر پوست چیست؟

روماتیسم یک اصطلاح گسترده برای توصیف اختلالات مختلفی است که مفاصل، ماهیچه ها و بافت های همبند بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. در حالی که این بیماری عمدتاً سیستم اسکلتی عضلانی را درگیر می کند، برخی از اشکال روماتیسم می توانند اثرات ثانویه بر روی پوست داشته باشند. در این مقاله، چگونگی تأثیر روماتیسم بر پوست و آنچه افراد مبتلا به روماتیسم باید از آن آگاه باشند را بررسی خواهیم کرد.

بررسی اجمالی روماتیسم

روماتیسم طیف وسیعی از شرایط را در بر می گیرد، از جمله آرتریت روماتوئید، استئوآرتریت، لوپوس، اسپوندیلیت آنکیلوزان و بسیاری دیگر. این شرایط اغلب با التهاب و درد در مفاصل و بافت های اطراف مشخص می شود به همین دلیل بیشتر افراد در این باورند علل روماتیسم مفصلی عوارض پوستی نمیتواند ایجاد کند. اگرچه پوست هدف اولیه این بیماری ها نیست، اما می تواند تحت تاثیر التهاب زمینه ای و پاسخ های ایمنی مرتبط با روماتیسم قرار گیرد.

علائم روماتیسم بر پوست

علائم پوستی مختلف می تواند در نتیجه روماتیسم رخ دهد. برخی از رایج ترین آنها عبارتند از:

ندول های روماتوئید

به ویژه آرتریت روماتوئید به دلیل ایجاد گره های روماتوئید شناخته شده است. اینها توده های سفتی هستند که در زیر پوست، اغلب در اطراف مفاصل تحت تأثیر بیماری ایجاد می شوند.

واسکولیت

برخی از اشکال روماتیسم می تواند باعث واسکولیت، التهاب رگ های خونی شود. این می تواند منجر به بثورات پوستی، زخم و تغییر رنگ شود.

پسوریازیس

آرتریت پسوریاتیک، یک نوع روماتیسم، با پسوریازیس، یک بیماری مزمن پوستی همراه است که با لکه های قرمز و پوسته پوسته روی پوست مشخص می شود.

بثورات پوستی

شرایط التهابی مانند لوپوس می تواند منجر به بثورات پوستی مختلف شود که ممکن است در طول شعله ور شدن بیماری تشدید شود.

پوست و سیستم ایمنی بدن

ارتباط بین روماتیسم و پوست در سیستم ایمنی بدن نهفته است. روماتیسم اغلب شامل یک پاسخ ایمنی بیش از حد فعال است که در آن سیستم دفاعی بدن به اشتباه به بافت های سالم حمله می کند. این اختلال عملکرد سیستم ایمنی می تواند بر روی پوست تاثیر بگذارد و منجر به بثورات، ندول ها یا سایر ناهنجاری های پوستی شود.

مدیریت و درمان

مدیریت مشکلات پوستی در روماتیسم اغلب شامل درمان بیماری زمینه ای است. تمرکز اصلی بر کنترل التهاب و اختلال عملکرد سیستم ایمنی است. این را می توان از طریق دارو، اصلاح شیوه زندگی و فیزیوتراپی به دست آورد.

داروها

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs ) و داروهای بیولوژیک معمولاً برای مدیریت شرایط روماتیسمی تجویز می شوند. این داروها به کنترل پاسخ ایمنی و کاهش علائم پوستی کمک می کنند.

درمان های موضعی

برای علائم موضعی پوست، مانند بثورات و ندول ها، کورتیکواستروئیدهای موضعی یا سایر کرم های پوستی ممکن است توصیه شود.

محافظت در برابر آفتاب

قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش می تواند علائم پوستی را در برخی از بیماری های روماتیسمی تشدید کند. بنابراین، به افراد مبتلا به روماتیسم اغلب توصیه می شود که از کرم ضد آفتاب و پوشیدن لباس های محافظ استفاده کنند. درمان این عوارض پوستی به سادگی درمان فوری آفتاب سوختگی نیست و بسیار زمان بر طولانی است.

مشاوره پوست

برای عوارض شدید پوستی، ممکن است با یک متخصص پوست برای ارائه مراقبت‌ها و درمان تخصصی مشورت شود.

خود مراقبتی

افراد مبتلا به روماتیسم می توانند اقدامات خودمراقبتی خاصی را برای کمک به مدیریت مشکلات پوستی انجام دهند:

نکات ضروری برای اثرات روماتیسم بر پوست

برای جلوگیری از عفونت‌ها، که ممکن است با تغییرات پوستی مرتبط با روماتیسم احتمال بیشتری داشته باشد، بهداشت را رعایت کنید.

پوست را مرطوب نگه دارید، زیرا برخی داروها و شرایط می توانند منجر به خشکی پوست شوند.

از محرک هایی که علائم پوستی را تشدید می کنند، مانند استرس و قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید اجتناب کنید.

ارتباط روماتیسم و کم خونی

روماتیسم و کم خونی دو وضعیت پزشکی متمایز هستند، اما ممکن است برخی از ارتباطات و تعاملات غیرمستقیم بین آنها وجود داشته باشد. بیایید رابطه آنها را بررسی کنیم:

التهاب

روماتیسم، به ویژه شرایطی مانند آرتریت روماتوئید، با التهاب مزمن در مفاصل مشخص می شود. التهاب طولانی مدت می تواند منجر به وضعیتی به نام “کم خونی بیماری مزمن” یا “کم خونی التهاب مزمن” شود. در این نوع کم خونی، توانایی بدن برای تولید گلبول های قرمز به دلیل روند التهابی مداوم همراه با روماتیسم مختل می شود.

داروها

برخی از داروهایی که برای درمان روماتیسم استفاده می شوند، مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، می توانند باعث خونریزی گوارشی شوند. این می تواند منجر به از دست دادن خون و به نوبه خود نوعی کم خونی به نام “کم خونی ناشی از فقر آهن” شود.

خستگی

روماتیسم و کم خونی هر دو می توانند باعث خستگی شوند. روماتیسم می تواند به دلیل درد و التهاب باعث خستگی شما شود، در حالی که کم خونی منجر به کاهش ظرفیت حمل اکسیژن خون می شود که منجر به خستگی می شود.

علائم همپوشانی

ممکن است علائم همپوشانی بین روماتیسم و کم خونی وجود داشته باشد. به عنوان مثال، هر دو شرایط می توانند باعث ضعف عمومی، رنگ پریدگی و کاهش توانایی انجام فعالیت های بدنی شوند.

همزیستی

ممکن است فردی هم‌زمان به روماتیسم و کم‌خونی مبتلا شود، اما یک بیماری مستقیماً باعث دیگری نمی‌شود. روماتیسم ممکن است خطر ابتلا به کم خونی، به ویژه “کم خونی بیماری مزمن” را به دلیل ماهیت التهابی بیماری و تاثیر آن بر تولید گلبول های قرمز افزایش دهد.

به طور خلاصه، روماتیسم و کم خونی شرایط پزشکی جداگانه ای هستند، اما به دلیل اثرات التهاب مزمن و استفاده از داروها برای مدیریت روماتیسم، می توانند به طور غیرمستقیم مرتبط باشند با این حال طبق موارد بالا ممکن است علائم کم خونی و این بیماری در مواردی همپوشانی داشته باشند. اگر در مورد این شرایط نگرانی دارید، ضروری است برای تشخیص مناسب و درمان مناسب با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

جمع بندی

در نتیجه، در حالی که روماتیسم اساساً سیستم اسکلتی عضلانی را تحت تأثیر قرار می دهد، به دلیل اجزای التهابی و ایمنی زیربنایی می تواند تأثیرات قابل توجهی بر روی پوست نیز داشته باشد. مدیریت علائم پوستی در روماتیسم شامل رسیدگی به وضعیت زمینه ای است و ممکن است به یک رویکرد چند رشته ای شامل روماتولوژیست ها و متخصصان پوست نیاز داشته باشد. افراد مبتلا به روماتیسم باید از نزدیک با پزشک و متخصص خود برای مدیریت موثر مشکلات مفصلی و پوستی همکاری کنند.