فضیلت و آثار و برکاتى که براى تربت حسینى است، براى هیچ تربتى و قطعهاى از قطعات زمین نیست. خاک کربلا قطعهاى از بهشت است که خداوند قادر متعال به واسطه قدردانى از یک فداکار در راه دین که تمام هستى خود را فدا کرده، در آن خاک، برکت و فضیلت و شفا قرار داده است.
مهر
امام صادق علیه السلام تاریخچه ی ساختن تسبیح تربت را چنین بیان فرموده‌اند: «حضرت زهرا علیهاالسلام به عدد تکبیرها ریسمانی از پشم را گره زده بود (34 گره) و با آن ذکر می گفت. پس از شهادت حضرت حمزه سیدالشهدا علیه السلام از خاک قبر ایشان تسبیح ساخته می شد. هنگامی که امام حسین علیه السلام به شهادت رسید مردم به جهت فضیلت و مزیتی که تربت آن گرامی دارا بود، به آن روی آورده و از آن تسبیح ساختند»(مستدرک: ج 1 ص 248 )
حکایت:
عالم زاهد پرهیزگار حجهالاسلام و المسلمین مرحوم آقاى حاج شیخ محمدحسن عالم نجف آبادى قدس سره نقل فرمودند: «من در زمان مرجعیت مرحوم آیه الله آخوندى خراسانى(ره) که در نجف اشرف مشغول تحصیل بودم مریض شدم و این بیمارى مدتى طول کشید و پرستارى مرا بعضى از طلاب در همان حجره مدرسه بر عهده داشتند. پس از چندى بیمارى من به قدرى شدید شد که اطبا از شفا یافتنم مأیوس شدند و دیگر براى معالجهام نیامدند، و من در حال تب شدید گاهى بیهوش مىشدم و گاهى به هوش مى آمدم.
یکى از رفقا که مرا پرستارى مىکرد شنیده بود که عالم زاهد مرحوم آیه الله آقاى حاج على محمد نجف آبادى قدس سره مقدارى از تربت اصلى حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) را دارد. او به منزل معظم له رفته و از وى خواسته بود که قدرى از آن تربت را بدهد که به من بخورانند تا شفا یابم. ایشان فرموده بود: من به قدر یک عدس تربت دارم و آن را گذاشته ام که بعد از مرگم در کفنم بگذارند. آن آقا ناراحت شده و گفته بود: حالا که ما از همه جا مأیوس شده و به شما پناه آوردهایم شما هم از دادن تربت خوددارى مىکنید؟ این بیمار در حال احتضار است و مىمیرد.
مرحوم آیه الله آقاى حاج على محمد، دلش به حال بیمار سوخته و قدرى از آن تربت که از جان خودش عزیزترش مى داشت به آن شخص داده بود. تربت را با آب مخصوصى که وارد شده در آب حل کرده و به حلق من ریخته بودند . من که در حال بیهوشى به سر مىبردم، ناگهان چشمان خود را باز کرده و دیدم رفقا اطراف بسترم نشستهاند، خوب دقیق شدم و آنان را شناختم و قصه تربت را که به حلقم ریخته بودند برایم شرح دادند.
آیا جایز است انسان با تربت امام حسین(علیه السلام) تسبیح بگوید، و آیا تربت دارای فضیلتی است؟ امام(علیه السلام) جواب دادند… چه چیزی با فضیلت‌تر از تربت سید الشهداء است که اگر کسی که تسبیح تربت در دستش باشد و ذکر از یادش برود و آن‌را در دستش بگرداند، ثواب ذکر برایش نوشته خواهد شد
کم کم در خود احساس نیرو و نشاط کردم و حرکتى به خود داده نشستم، دیدم نشاط بیشترى دارم برخاستم و ایستادم، و چون یقین کردم که به برکت ترتبت مقدس امام حسین(علیه السلام) شفا یافتم حال خوشى پیدا کردم و به رفقا گفتم: از شما خواهش مى کنم که از حجره بیرون بروید، چون مىخواهم زیارت عاشورا را بخوانم رفقا از حجره بیرون رفتند و من درب حجره را بستم و بدون احساس ضعف با آن حال خوشى که قابل و صف کردن نیست مشغول خواندن زیارت حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) شدم.» (نقل از کتاب “سیدالشهدا”، آیت الله شهید دستغیب، ص 166 )
اما در مورد تسبیح با تربت سید الشهداء(علیه السلام) امام کاظم(علیه السلام) فرموده است: شیعیان ما از چهار چیز بى نیاز نیستند. حصیرى که بر آن نماز بگزارند(جانماز)؛ انگشترى که در دست کنند؛ مسواکى که با آن مسواک کنند، و تسبیح از تربت سید الشهداء(علیه السلام) که داراى سى و سه دانه باشد، هر گاه با آن ذکر بگویند خداوند برایشان در قبال هر دانه آن، چهار حسنه مىنویسد و هر گاه ذکر از یادشان رفته و تنها بر حسب عادت آن را در دست بگردانند، خداوند براى آنان بیست حسنه در نظر می‌گیرد.[ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، محقق و مصحح: امینی، عبد الحسین، ص 279، ]
نکته جالب توجه در این حدیث این است که مجرد داشتن تسبیح تربیت امام حسین(علیه السلام) حتی بدون گفتن ذکر، نیز دارای ثواب است.
در روایتی دیگر از آن حضرت سوال شد؛ آیا جایز است انسان با تربت امام حسین(علیه السلام) تسبیح بگوید، و آیا تربت دارای فضیلتی است؟ امام(علیه السلام) جواب دادند… چه چیزی با فضیلت‌تر از تربت سید الشهداء است که اگر کسی که تسبیح تربت در دستش باشد و ذکر از یادش برود و آن‌را در دستش بگرداند، ثواب ذکر برایش نوشته خواهد شد.[دار المرتضویه، نجف اشرف، چاپ اول، 1356ش]
منبع : tebyan.net
