درگروه سنی صفر تا دو سال برطرف کردن نیازهای عاطفی کودک بسیار مهم بوده اما عمدتا والدین به نیازهایی مانند خوراک ، پوشاک، خواب وغیره توجه بسیار زیادی داشته و دانش لازم وکافی جهت برطرف کردن نیازهای عاطفی کودک را ندارند.
دکتر بیاتی در ارتباط با رفع نیازهای عاطفی کودکان و واژه «بغلی کردن» آنها عنوان کرد: عمدتا عوام و کسانی که دانش لازم در ارتباط با مسائل کودکان را ندارند و نیاز کودک به بغل کردن را درک نمی‌کنند مدعی می‌شوند اگر مادر زمان زیادی در طول روز کودک خود را درآغوش بگیرد وی در اصطلاح «بغلی» می‌شود.
وی عنوان کردن واژه بغلی شدن را بسیار غلط دانست که هیچ پایه علمی ندارد.
بیاتی همچنین اظهار کرد: تمامی روانشناسان معتقدند “بغل کردن” و در آغوش گرفتن کودکان به خصوص در گروه سنی صفر تا دو سال از مهم‌ترین نیازهای عاطفی آنهاست. کودکان نیازهای عاطفی خود را با گریه کردن و رفتارهایی از این قبیل به والدین خود نشان می‌دهند.
این روانشناس ادامه داد: نقش مادر در شکل‌گیری اعتماد به‌نفس و عزت نفس کودک بسیار مهم تر از پدر است و یکی از مهم‌ترین راه‌های رفع نیاز عاطفی کودک در آغوش گرفتن و نوازش وی تا زمانی است که این نیاز در آن رفع شده و به آرامش برسد.
بیاتی رفتار والدین با کودک را «حالی به حالی»عنوان کرد، و در این باره نیز گفت: زمانی که والدین به خصوص مادر متناسب با حال خود با کودک رفتار می‌کنند این برخورد «حالی به حالی» است زیرا زمانی که حال خودشان خوب باشد با کودک مهربان بوده و او را بغل کرده و نوازش می‌کنند اما زمانی که حال مناسب ندارند با کودک نیز رفتار مناسبی نخواهند داشت.
وی ادامه داد: لذا زمانی که والدین متناسب با حال خود به پردازش نیازهای عاطفی کودک می‌پردازند باعث بهم ریختگی حوزه روانی کودک و دوگانگی رفتاری وی می‌شوند.
بیاتی افزود: کودک در این شرایط نمی‌داند چه زمانی ممکن است از طرف مادر طرد شود و چه زمانی با استقبال عاطفی از طرف وی مواجه می‌شود به همین دلیل کودک در آینده دچار استرس و اضطراب جدایی و مشکلات این‌چنینی می‌شود.
در واقع عوام معتقدند که اگر مادر یا پدر مدت زمان زیادی در روز کودک خود را درآغوش بگیرند وی در اصطلاح «بغلی»می‌شود و این موضوع باعث وابستگی‌های روحی وی در زندگی آینده و بزرگسالی کودک می‌شود که بیاتی در این مورد گفت: این باور بسیار غلطی است و در واقع عکس آن صادق است. باید سعی کنیم چنین باورهای غلطی را از اذهان مردم پاک کنیم زیرا اگر این نیاز در کودکی برطرف نشود باعث وابستگی‌های شدید عاطفی و روانی این فرد در بزرگسالی می‌شود.
این روانشناس در ارتباط با شکل‌گیری اعتماد در کودکان، گفت: صفر تا دو سالگی زمانی است که اعتماد درکودک پایه‌ریزی می‌شود و وی به خود، والدین ودنیای اطراف اعتماد می‌کند.
وی ادامه داد: اگر در این سن به نیازهای عاطفی کودک پاسخ داده نشود وی دچار بی‌اعتمادی شده و این عدم اعتماد در بزرگسالی موجب شک، کم‌رویی و خجالتی شدن فرد می‌شود.
بیاتی در پایان گفت: وظیفه والدین محبت کردن و آماده کردن کودک برای ورود به زندگی اجتماعی با روحیه‌ای مناسب و شخصیتی متعادل است و این امرتنها از طریق رفع نیاز عاطفی و روانی کودک میسر می‌شود.
منبع:isna.ir
