امید، با دستان کوچکش گوشه مانتو سورمه ای رنگ مادر را گرفت: «مامان! نرو… نرو خونه، امروزم پیشم بمون.» مادر آرام جواب داد: «امروز آخرین روزه‌ها… از فردا دیگه بزرگ شدی و باید مثل همه بچه‌های دیگه کنار دوستات بشینی.» این هفتمین روزی بود که مادر همراه امید به مدرسه می‌آمد، کنارش روی نیمکت قهوه‌ای رنگ می‌نشست، به درس معلم گوش می‌داد و زنگ تفریح باهم به حیاط مدرسه می‌رفتند! یک هفته از بازگشایی مدارس و سال تحصیلی جدید می‌گذشت وامید هفت ساله هنوز به شرایط جدید عادت نکرده بود!؟
اگر چه در دنیای آموزشی امروز، بعضی بچه‌ها قبل از بازگشایی رسمی مدارس و حضور در کلاس اول به مراکز آموزشی چون مهدکودک و پیش دبستانی پا می‌گذارند و مفهوم معلم، آموزش، درس، نظم و انضباط را می‌آموزند… اما هیچ چیزی تجربه اول نمی‌شود. آری، روزهای اول همیشه برای برخی کودکانی که تمام وقت خود را به بازی و استراحت می‌گذراندند خسته کننده است؛ به همین دلیل چند هفته‌ای طول می‌کشد تا چنین کودکانی به وضعیت جدید خویش عادت کنند. شاید به همین علت است که بعضی بچه‌ها وقتی به خانه می‌آیند بسیار خسته هستند و کارهایی دور از انتظار انجام می‌دهند! باید بدانید که بردباری و برخورد آرام و مهربانانه والدین کمک فراوانی در سازش دادن کودک با وضعیت جدید می‌کند.
نکاتی کلیدی در روزهای اول
* دهمراهی کردن کودک هفت ساله در روزهای اول سال تحصیلی بسیار مهم است. حتی اگر فرصت کافی نداشته باشید، در چند روز اول مدرسه، فرزندتان را به مدرسه ببرید و به او اطمینان دهید که دنبالش می‌روید.
* اگر روز اول مدرسه با فرزندتان به مدرسه می‌روید مجدداً معلمش را به او معرفی کنید و به کودک هم اجازه بدهید تا خودش را به آموزگارش معرفی کند. سعی کنید با رفتار و عمل خود، اعتمادتان را نسبت به اولیای مدرسه نشان دهید تا از این طریق کودک نیز احساس امنیت لازم را به دست آورد.
* برای پایین آوردن استرس کودکانی که ترس جدایی از مادر دارند بهتر است آنان عکس کوچکی از مادر را همراه خود در کیف مدرسه داشته باشند. مادر در این مواقع باید به فرزند خویش تأکید کنند زمانی که احساس دلتنگی می کند عکس را از کیف در بیاورد و به آن نگاه کند. نگاه کردن بچه‌ها به عکس مادر استرسی که در آن‌ها ایجاد می‌شود را فروکش می‌کند.
* یکی دیگر از نگرانی‌های دانش آموزان کلاس اولی در نخستین روزهای سال تحصیلی چگونگی برقراری ارتباط با همکلاسی هاست. برای همین والدین باید در خصوص ویژگی‌های بغل دستی فرزندشان در کلاس اطلاعاتی کسب کنند و فرزندشان را با دوستان جدید و فضای کلاس آشنا سازند. باید به کودک عباراتی نظیر: «می آی باهم دوست بشیم؟» و «اسم من امیده، اسم شما چیه؟» یا «می خوای خوراکی هامون رو باهم بخوریم؟» را جهت برقراری ارتباط با هم کلاسی‌ها آموخت.
* بعضی از والدین قبل از ترک کودک یک داستان یا یک شعر کوتاه برای فرزندشان می‌خوانند؛ این کار موجب می‌شود که کودک رنج جدایی را بهتر تحمل کند. گروهی نیز اول صبح برنامه روزانه کلاس دانش آموزشان را مرور می‌کنند و با توضیح و تشریح فعالیت‌های آن روز نگرانی و اضطراب را از دل کوچک فرزند دور می‌کنند.
* چنانچه در لحظه آخر فرزندتان به شما چسبید و از رفتن به کلاس امتناع کرد اصلاً نگران و دلگیر نشوید، زیرا عکس‌العمل شما تأثیر منفی بر کودک می‌گذارد و او را بیشتر ناراحت می‌کند. در چنین شرایطی می‌توانید از مربیان و مشاوران با تجربه مدرسه کمک بگیرید و به آن‌ها اجازه دهید با شیوه خود، کودک را به کلاس درس راهنمایی کنند.
* نهایتاً، اگر والدین نکاتی که بیان کردیم را رعایت نمایند دانش آموزان کلاس اولی با اشتیاق بیشتری در مدرسه حضور پیدا خواهند کرد.
منبع:tebyan.net
