إمامُ الباقرُ علیه السلام: زِیارَهِ الحُسَینِ علیه السلام یَومَ عاشوراءَ مِن قُربٍ أو بُعدٍ: ثُمَّ لیَندُبِ الحسینَ علیهالسلام ویَبکیهِ، ویأمُرُ مَن فی دارِهِ مِمَّن لا یَتَّقیهِ بِالبُکاءِ علَیهِ …ولِیُعَزِّ بَعضُهُم بَعضا بِمُصابهِم بِالحُسَینِ علیهالسلام … قُلتُ: فکَیفَ یُعَزّی بَعضُنا بَعضا؟ قالَ: تَقولونَ: أعظَمَاللّهُ اُجورَنا بِمُصابِنا بِالحُسَینِ، وجَعَلَنا وإیّاکُم مِنَ الطّالِبینَ بِثارِه مَعَ وَلِیِّهِ الإمامِ المَهدِیِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ علیهمالسلام.
امام باقر علیه السلام فرمود: در حدیث زیارت حسین علیه السلام در روز عاشورا از مسافت نزدیک یا دور: سپس، براى حسین علیه السلام گریه و زارى کند و به کسانى که در خانه اش هستند و از آنها تقیه نمى کند دستور دهد که براى او بگریند … و در سوگ حسین علیه السلام به یکدیگر تسلیت گویند … عرض کردم: چگونه به همدیگر تسلیت بگوییم؟ حضرت فرمود: بگویید: خداوند اجر ما را به سبب مصیبتى که از حسین به ما رسیده بزرگ گرداند و ما و شما را از کسانى قرار دهد که در کنار ولىّ دم او، امام مهدى از خاندان محمّد علیهم السلام، به خونخواهى او بر مى خیزند.
