حدیث 1 :
امام حسین (ع) : کیف یستدل علیک بما هو فی وجوده مفتقر إلیک ؟ أ یکون لغیرک من الظهور ما لیس لک حتی یکون هو المظهر لک ؟ متی غبت حتی تحتاج إلی دلیل یدل علیک ؟ و متی بعدت حتی تکون الَثار هی التی توصل إلیک ؟ عمیت عین لا تراک علیها رقیبا…
چگونه با چیزی که خود در وجودش نیازمند توست ، برای وجود تو دلیل آورده شود؟ آیا چیزی هست که آشکارتر از تو باشد تا وسیله آشکار کردن تو باشد؟ کی پنهانی تا نیازمند دلیلی باشی که بر تو دلالت کند؟ و کی دوری تا آثارت وسیله رسیدن به تو باشند؟ کور باد آن چشمی که تو را مراقب و نگهبان خود نبیند.
دعای عرفه ، بحار الانوار، ج 98، ص 226
——————————————–
حدیث 2 :
امام حسین (ع) : ماذا وجد من فقدک ؟ و ما الذی فقد من وجدک ؟ لقد خاب من رضی دونک بدلا.
چه دارد آن کس که تو را ندارد؟ و چه ندارد آن که تو را دارد؟ آن کس که به جای تو چیز دیگری را پسندد و به آن راضی شود، مسلما زیان کرده است .
دعای عرفه ، بحار الانوار، ج 98، ص 228
——————————————–
حدیث 3 :
امام حسین (ع) :لا أفلح قوم إشتروا مرضاه المخلوق بسخط الخالق
کسانی که رضایت مخلوق را به بهای غضب خالق بخرند، رستگار نخواهند شد.
مقتل خوارزمی ، ج 1، ص 239
——————————————–
حدیث 4 :
امام حسین (ع) : لا یأمن یوم القیامه إلا من خاف الله فی الدنیا.
هیچ کس روز قیامت در امان نیست ، مگر آن که در دنیا خدا ترس باشد.
بحار الانوار، ج 44، ص 192
——————————————–
حدیث 5 :
امام حسین (ع) : قال (الله ): “ألمؤمنون و المؤمنات بعضهم أولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر”. فبدأ الله بالأمر بالمعروف و النهی عن المنکر فریضه منه لعلمه بأنها إذا أدیت و أقیمت إستقامت الفرائض کلها هینها و صعبها، و ذلک أن الأمر بالمعروف و النهی عن المنکر دعاء إلی الاسلام مع رد المظالم و مخالفه الظالم …
خداوند متعال فرموده است : “مردان و زنان مؤمن دوست یکدیگرند، امر به نیکی و نهی از بدی می کنند”. خداوند نخست امر به معروف و نهی از منکر را به عنوان یک فریضه از سوی خودش ذکر کرده است ، زیرا او آگاه است که اگر این وظیفه اجرا شود، وظایف دیگر همه ، چه سخت و چه آسان انجام می گیرد، زیرا امر به معروف و نهی از منکر دعوت به اسلام می کند و حقوق ستم دیدگان را بازمی ستاند و با ستمگران به مخالفت برمی خیزد…
تحف العقول ، ص 237
——————————————–
حدیث 6 :
امام حسین (ع) : أیها الناس إن رسول الله (ص ) قال من رأی سلطانا جائرا مستحلا لحرام الله ناکثا عهده مخالفا لسنه رسول الله یعمل فی عباد الله بالإثم و العدوان فلم یغیر علیه بفعل و لا قول کان حقا علی الله أن یدخله مدخله .
ای مردم ! رسول خدا فرمود: هر کس سلطان زورگویی را ببیند که حرام خدا را حلال نموده ، پیمان الهی را می شکند و با سنت و قوانین رسول خدا از در مخالفت در آمده و در میان بندگان خدا، راه گناه و معصیت و ستم و دشمنی را در پیش می گیرد، ولی با عمل یا سخن اظهار مخالفت نکند، بر خداوند است که او را در محل و جایگاه آن سلطان ظالم قرار دهد.
مقتل خوارزمی ، ج 1، ص 234
——————————————–
حدیث 7 :
امام حسین (ع) : إن الناس عبید الدنیا، و الدین لعق علی ألسنتهم یحوطونه ما درت معائشهم فإذا محصوا بالبلاء قل الدیانون .
مردم برده و بنده دنیا هستند، و دین لعابی است که تا وسایل زندگی فراهم است ، به دور زبان می گردانند، ولی وقتی دوران آزمایش فرا رسد، دینداران کمیاب می شوند.
بحار الانوار، ج 78، ص 117
——————————————–
حدیث 8 :
امام حسین (ع) : من حاول أمرا بمعصیه الله کان أفوت لما یرجو و أسرع لما یحذر.
کسی که بخواهد از راه گناه به مقصدی برسد ، دیرتر به آروزیش می رسد و زودتر به آنچه می ترسد گرفتار می شود .
بحار الانوار، ج 78، ص 120
——————————————–
حدیث 9 :
امام حسین (ع) : ألا ترون أن الحق لا یعمل به ، و أن الباطل لا یتناهی عنه لیرغب المؤمن فی لقاء الله محقا.
آیا نمی بینید که به حق رفتار نمی شود و کسی از باطل نهی نمی کند، پس بخواهد مؤمن دیدار خدا را ، در حالی که بر حق باشد.
بحار الانوار، ج 78، ص 116
——————————————–
حدیث 10 :
امام حسین (ع) : فإنی لا أری الموت إلا سعاده و الحیاه مع الظالمین إلا برما.
به درستی که من مرگ را جز سعادت نمی بینم و زندگی با ستمکاران را جز محنت نمی دانم .
تحف العقول ، ص 245
——————————————–
حدیث 11 :
امام حسین (ع) : و أنتم أعظم الناس مصیبه لما غلبتم علیه من منازل العلماء لو کنتم تشعرون (تسعون ) ذلک بأن مجاری الأمور و الأحکام علی أیدی العلماء بالله الأمناء علی حلاله وحرامه فأنتم المسلوبون تلک المنزله و ما سلبتم ذلک إلا بتفرقکم عن الحق و اختلافکم فی السنه بعد البینه الواضحه، و لو صبرتم علی الأذی و تحملتم المؤونه فی ذات الله ، کانت أمور الله علیکم ترد و عنکم تصدر و إلیکم ترجع ، ولکنکم مکنتم الظلمه من منزلتکم ، و اسلمتم أمور الله فی أیدیهم یعملون بالشبهات ، و یسیرون فی الشهوات ، سلطهم علی ذلک فرارکم من الموت ، و إعجابکم بالحیاه التی هی مفارقتکم …
مصیبت و گرفتاری شما از همه مردم بیشتر است ، زیرا مقام و مسند دانشمندان – اگر بفهمید ( یا بنابر فرض این که لیاقت آن را داشته باشید ) – از دست شما گرفته شده است و این مصیبتها بدان جهت است که رتق و فتق امور و اجرای احکام باید به دست دانشمندان خداشناسی باشد که بر حلال و حرام خدا امینند. اما این مقام و منزلت از شما گرفته شده ، بدان جهت که شما از حق کناره گیری کردید و با وجود دلیلهای آشکار و واضح در سنت پیغمبر اختلاف کردید. اگر شما در برابر آزار و اذیت صبر و مقاومت می کردید و رنج و سختی را در راه خدا به جان می خریدید، امور الهی در دست شما قرار می گرفت و منشأ و مرجع آنها شما بودید. ولی شما ستمکاران را بر مقام خود مسلط کردید و امور الهی را به دست آنها سپردید، در حالی که آنان به شبهات عمل می کنند و شهوترانی را پیشه خود قرار داده اند. و آنچه موجب قدرت ستمکاران در این امور شده ، فرار شما از مرگ و دلخوشی به این زندگی ناپایدار است …
تحف العقول ، ص 238
——————————————–
حدیث 12 :
امام حسین (ع) : أللهم إنک تعلم أنه لم یکن ما کان منا تنافسا فی سلطان ، و لا التماسا من فضول الحطام ، ولکن لنری المعالم من دینک و نظهر الإصلاح فی بلادک ، و یأمن المظلومون من عبادک ، و یعمل بفرائضک و سننک و أحکامک .
خداوندا، تو آگاهی که آنچه انجام دادیم ، نه برای رقابت در کسب جاه و مقام بود و نه برای چیزهای پوچ و بیهوده دنیا، بلکه برای این بود که نشانه های راه دینت را ارائه دهیم و (مفاسد را) در شهرهای تو اصلاح کنیم تا بندگان مظلوم تو در امنیت و آسایش باشند و به احکام تو عمل کنند.
تحف العقول ، ص 239
——————————————–
حدیث 13 :
امام حسین (ع) : و أنی لم أخرج أشرا و لا بطرا و لا مفسدا و لا ظالما و إنما خرجت لطلب الإصلاح فی أمه جدی صلی الله علیه و آله ، أرید أن آمر بالمعروف و أنهی عن المنکر و أسیر بسیره جدی و أبی علی بن أبی طالب علیه السلام .
به درستی که من بیهوده ، گردنکش ، ستمگر و ظالم حرکت نکردم ، بلکه برای اصلاح در امت جدم محمد (ص ) حرکت کردم و می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم و به روش جدم محمد (ص ) و پدرم علی بن ابی طالب (ع ) رفتار کنم .
بحار الانوار، ج 44، ص 329
——————————————–
حدیث 14 :
امام حسین (ع) : فإن تکن الدنیا تعد نفیسه فدار ثواب الله أعلی و أنبل و إن تکن الأبدان للموت أنشئت فقتل امرئ بالسیف فی الله أفضل و إن تکن الأرزاق قسما مقدرا فقله حرص المرء فی الرزق أجمل و إن تکن الأموال للترک جمعها فما بال متروک به الحر یبخل
اگر دنیا باارزش شمرده شود، منزل آخرت و دار ثواب الهی باارزشتر و والاتر است . و اگر بدن و جسم انسانها برای مرگ آفریده شده ، به خدا سوگند کشته شدن انسان با شمشیر (شهادت ) بهتر است . و اگر رزق و روزی موجودات تقسیم شده و مقدر گردیده ، زیباتر و نیکوتر آن است که انسان در طلب رزق و روزی کمتر حرص داشته باشد. اگر جمع کردن اموال برای ترک کردن آن است ، چرا انسان آزاده نسبت به این چیزی که ترک کردنی است بخل بورزد.
بحارالانوار، ج 44، ص 374
——————————————–
حدیث 15 :
امام حسین (ع) : ویحکم یا شیعه آل أبی سفیان إن لم یکن لکم دین و کنتم لا تخافون المعاد فکونوا أحرارا فی دنیاکم .
وای بر شما ای پیروان آل ابی سفیان ، اگر دینی ندارید و از معاد و روز قیامت نمی ترسید، پس لااقل در دنیا آزاده و جوانمرد باشید.
بحار الانوار، ج 45، ص 51
——————————————–
حدیث 16 :
امام حسین (ع) : إن قوما عبدوا الله رغبه فتلک عباده التجار، و إن قوما عبدوا الله رهبه فتلک عباده العبید، و إن قوما عبدوا الله شکرا فتلک عباده الأحرار و هی أفضل العباده.
عده ای از روی طمع عبادت خدا می کنند، این عبادت سوداگران است ، و جمعی از ترس بندگی خدا می کنند، این عبادت بردگان است ، و برخی به انگیزه شکر خدا را عبادت می کنند، این عبادت آزادمردان و بهترین عبادتهاست .
بحار الانوار، ج 78، ص 117
——————————————–
حدیث 17 :
امام حسین (ع) : واعلموا أن حوائج الناس إلیکم من نعم الله علیکم فلا تملوا النعم فتحور نقما.
آگاه باشید که یکی از نعمتهای الهی بر شما حاجات و نیازهای مردم به شما است ، پس از این نعمتها بیزار نشوید که برمی گردند و به جای دیگر می روند.
بحار الانوار، ج 78، ص 121
——————————————–
حدیث 18 :
امام حسین (ع) : إعتبروا أیها الناس بما وعظ الله به أولیاءه من سوء ثنائه علی الأحبار، إذ یقول : لولا ینهیهم الربانیون و الأحبار عن قولهم الإثم ، و قال : لعن الذین کفروا من بنی إسرائیل – إلی قوله – لبئس ما کانوا یفعلون ، و إنما عاب الله ذلک علیهم لأنهم کانوا یرون من الظلمه الذین بین أظهرهم المنکر و الفساد فلا ینهونهم عن ذلک رغبه فیما کانوا ینالون منهم ، و رهبه مما حذرون ، و الله یقول :
“فلا تخشوا الناس و اخشون ” و قال : “ألمؤمنون و المؤمنات بعضهم أولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر”.
ای مردم ، عبرت بگیرید از آن نکوهشهایی که خداوند به منظور پند و اندرز دوستانش از علمای یهود کرده است ، آن جا که می فرماید:
“چرا روحانیون و علمای آنها (یهود) را از سخنان گناه آلود جلوگیری نکردند؟” و فرموده :
“آن گروه از بنی اسرائیل که کافر شدند، (به زبان داوود و عیسی بن مریم ) لعنت شدند”، تا آن جا که می فرماید: “چه کارهای ناپسندی که انجام می دادند”. بدین جهت خدا بر آنان عیب گرفت که از ستمگرانی که در برابرشان بودند، فساد و اعمال ناروا می دیدند و آنان را منع نمی کردند، چون به آنچه از ستمگران به آنان داده می شد، چشم طمع داشتند و از عواقب اعتراضها بیم داشتند، با این که خداوند فرموده : “از مردم نترسید، از من بترسید”، و نیز فرموده : “مردان و زنان مؤمن دوست یکدیگرند، به نیکی امر و از بدی نهی می کنند”.
تحف العقول ، ص 237
——————————————–
حدیث 19 :
امام حسین (ع) : من طلب رضی الناس بسخط الله وکله الله إلی الناس .
کسی که برای جلب رضایت و خوشنودی مردم ، موجب خشم و غضب خداوند شود، خداوند او را به مردم وا می گذارد.
بحار الانوار، ج 78، ص 126
——————————————–
حدیث 20 :
امام حسین (ع) : إیاک و ظلم من لا یجد علیک ناصرا إلا الله جل وعز.
بترس از ستم کردن بر کسی که به جز خدا یاوری ندارد.
بحار الانوار، ج 78، ص 118
منبع : sibtayn.com
