سردار کربلا معنا بخش واژه های عزت و سرافرازی است، اسلام گذشته از مفاهیم و درس های عالی، اسوه ها را در میدان عمل نشان می دهد و این یکی از رموز برتری این مکتب است.
قرآن، عزت و مناعت را ویژه خدا و رسول و مومنان می داند:
«عزت مخصوص خدا و رسولش و مومنان است، یعنی مومن، حق ندارد خودش را خوار و ذلیل سازد.»
حضرت امیر علیه السلام در وصیت به امام حسن علیه السلام فرمود: «اکرم نفسک عن کل دنیه(1)» از هر پستی، جانت را برتر و گرامی تر بدار، و باز سفارش فرمود: المنیه ولا الدنیه. (2)
حضرت صادق علیه السلام نیز می فرماید: و ناامیدی از آنچه در دست مردم است، مایه عزت مومن در دینش است: «والیاس مما فی ایدی الناس، عز للمومن فی دینه». (3)
بسیاری از خواهش ها، ذلت آور و حقیرکننده است، عاشورائیان در سخت ترین حالات، دست نیاز به سوی دیگران دراز نکردند. صاحب نظران گویند: با آن همه محدودیت که برای کاروان امام علیه السلام ایجاد شد، طبیعی بود که از نظر مواد غذایی نیز در مضیقه و مشکل باشند و دست کم بعد از غارت خیمه ها و آتش زدن ها، چیزی نداشتند؛ ولی کسی ندید که حتی یک بار سربازان کربلا یا یکی از بازماندگان عاشورا، از دشمن غذا بخواهد.
بدیهی است فریاد العطش، اگر باشد ناظر به تبلیغات مظلومانه است، تا دشمن نگوید اگر می دانستیم آب می دادیم از طرفی، آب خواستن در عرف هیچ ملتی عیب نیست و با عزت نفس منافات ندارد.
گذشته از اینها در گذر از کوچه های کوفه، برخی قدری نان و خرما و گردو به کودکان می دادند؛ اما ام کلثوم با مشاهده این منظره، نهیب زد: ای کوفیان، صدقه بر ما حرام است. او نان و خرما را از دست و دهان کودکان درآورد و بر زمین انداخت. این است مکتبی که ابوالفضل در آن پرورش یافته و پرچمدار سربازانش شده است. (4)
ابوالفضل(علیه السلام) از نظر قاطعیت و قدرت اراده اش در رتبه نخست قرار داشت. او به اردوگاه حق پیوست و هیچ سستی و عقب نشینی نکرد، وی در صحنه تاریخ به عنوان بزرگترین رهبر بی همتا و فوق العاده مطرح شد و اگر به این پدیده متصف نمی شد، افتخار و جاودانگی را در طول قرن ها و روزگاران نصیب خود نمی کرد
از دیگر صفات والای حضرت ابوالفضل(علیه السلام) آزادمنشی و عزت نفس بود. او از اینکه در سایه حکومت اموی که اموال متعلق به خدا را به تصرف خود درآورده و بندگان خدا را برده خویش کرده بودند، به سر برد، امتناع ورزید و به سوی میدان های جهاد حرکت کرد، همان طور که برادرش سرور آزادگان چنین کرد و شعار عزت و کرامت سر داد و اعلام نمود: «مرگ در زیر نیزه ها سعادت و زندگی با ستمگران رنج و ملال است». ابوالفضل(علیه السلام) در روز عاشورا عزت نفس را با تمام مفاهیم و جلوه های آن به نمایش گذاشت.
اراده قوی
اراده قوی، از برجسته ترین صفات بزرگان جاوید است که کارهایشان همیشه با موفقیت همراه می باشد، زیرا محال است که انسان سست اراده و برخوردار از همت ضعیف بتواند هدفی اجتماعی را تحقق بخشد و یا به هر گونه فعالیتی دست بزند.
ابوالفضل(علیه السلام) از نظر قاطعیت و قدرت اراده اش در رتبه نخست قرار داشت. او به اردوگاه حق پیوست و هیچ سستی و عقب نشینی نکرد، وی در صحنه تاریخ به عنوان بزرگترین رهبر بی همتا و فوق العاده مطرح شد و اگر به این پدیده متصف نمی شد، افتخار و جاودانگی را در طول قرن ها و روزگاران نصیب خود نمی کرد.
صبر و شکیبایی
از ویژگی ها و امتیازهای حضرت ابوالفضل(علیه السلام) صبر در برابر ناملایمات روزگار و مصائب زمان بود. در روز عاشورا مصائب فراوانی بر او وارد شد، اما او بی تابی نکرد و سخنی از سر خشم و نارضایتی و ناخرسندی از مصائب وارده بر وی و اهل بیتش بر زبان نراند، بلکه کار خود را به آفریدگار بزرگ واگذار و به برادرش سیدالشهدا اقتدا کرد.
پی نوشت ها:
1) بحار، ج 103، ص 39، ح 88.
2) بحار، ج 78، ص 84، ح 89.
3) اصول کافی ج 2، ص 148.
4) ارشاد مفید، ج 2، ص 55، تاریخ طبری، ج 4، ص 278 و بحار، ج 45، ص 114.
منبع : tebyan.net
