در مورد ماه صفر آمده است؛ آگاه باش که این ماه معروف به نحوست و بد یمنى است و براى رفع نحوست و بد یمنى چیزى بهتر از صدقه دادن و خواندن دعاها و استعاذات وارده نیست.
در مورد این ماه آمده است؛ آگاه باش که این ماه معروف به نحوست و بد یمنى است و براى رفع نحوست و بد یمنى چیزى بهتر از صدقه دادن و خواندن دعاها و استعاذات وارده نیست و اگر کسى بخواهد از بلاهاى نازله این ماه محفوظ بماند، چنانکه محدث فیض و غیر او فرموده اند، هر روز 10 مرتبه بخواند:
یَا شَدِیدَ الْقُوَى وَ یَا شَدِیدَ الْمِحَالِ یَا عَزِیزُ یَا عَزِیزُ یَا عَزِیزُ ذَلَّتْ بِعَظَمَتِکَ جَمِیعُ خَلْقِکَ فَاکْفِنِی شَرَّ خَلْقِکَ یَا مُحْسِنُ یَا مُجْمِلُ یَا مُنْعِمُ یَا مُفْضِلُ یَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذَلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ:
اى سخت نیرو و سخت کیفر،اى عزیز،اى عزیز،اى عزیز، همه آفریدگانت در برابر عظمت خوار گشته،مرا از شهر آفریدگانت کفایت کن، اى نیکوکار، اى زیباکار، اى نعمت بخش، اى افزون کن، اى که معبودى جز تو نیست، منزهى تو، من از ستمکارانم، پس دعایش را مستجاب کردیم و او را [اشاره به رهایى حضرت یونس از دل ماهى] از اندوه نجات دادیم و اینچنین مؤمنان را نجات مى دهیم. درود خدا بر محمد و خاندان پاک و پاکیزه اش.
سید ابن طاووس براى هلال این ماه دعایى روایت کرده است:
روز اوّل: در سال سى و هفتم جنگ صفین در گرفت و در این روز در سال شصت ویکم به قولى سر مبارک حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) را وارد دمشق کردند و بنى امیه آن روز را عید قرار دادند و آن روزى است که در آن غصه ها تازه مى شود.
کانت مآتم بالعراق تعدها أمویه بالشام من أعیادها
در عراق ماتمهایى بود که آن را بحساب آوردند بنى امیه در شام از عیدهاى خود
و در این روز و به قولى در روز سوم، در سال صدوبیست و یک زید بن على شهید شد.
روز سوم: سید ابن طاووس از کتابهاى اصحاب ما امامیه نقل کرده است که در این روز خواندن دو رکعت نماز مستحب است که در رکعت اول سوره هاى حمد و انا فتحنا و در رکعت دوم سوره هاى حمد و توحید خوانده و پس از سلام صد مرتبه صلوات و صد مرتبه اللّهمّ العن ال ابى سفیان و صد مرتبه استغفار بگوید، آنگاه حاجت خود را بخواهد.
روز هفتم: به قول شهید و کفعمى و دیگران و از طرفى به قول شیخ کلینى و شیخ طوسى:در روز بیست وهشتم در سال پنجاهم شهادت حضرت مجتبى علیه السّلام واقع شد.[و در این روز در سال 128 ولادت حضرت موسى بن جعفر(ع) در «ابوا» (منزلى بین مکه و مدینه) اتفاق افتاد.
روز بیستم: روز اربعین و به قول شیخ مفید و شیخ طوسى روز بازگشت خانواده حضرت حسین(علیه السلام) از شام به مدینه و روز ورود جابر بن عبد الله انصارى به کربلا براى زیارت امام حسین(علیه السلام) است و جابر نخستین زائر آن حضرت پس از شهادت ایشان است و زیارت حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) در این روز مستحب است.
از حضرت عسگرى(علیه السلام) روایت شده: نشانه هاى مؤمن پنج چیز است: بجا آوردن پنجاه و یک رکعت نمازهاى واجب و نافله در شب و روز، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست نمودن و در سجده جبین را بر خاک گذاشتن و بلند گفتن «بسم اللّه الرّحمن الرّحیم». شیخ در کتاب «تهذیب» و «مصباح»زیارت خاص این روز را از امام صادق(علیه السلام) نقل کرده که در مفاتیح موجود است.
روز بیست وهشتم: سال یازدهم روز وفات حضرت خاتم انبیاء(ص) است و روز وفات به اتفاق همه علما روز دوشنبه بوده و هنگام وفات شصت وسه سال داشتند. غسل و حنوطش را امیرالمؤمنین عهده دار بود و پس از غسل و کفن بر بدن مطهرش نماز گذارد، آنگه اصحاب دسته دسته و بدون امام بر آن حضرت نماز خواندند، سپس امیرمؤمنان(ع) آن حضرت را در حجره طاهره، در همان نقطه اى که از دنیا رفته بود دفن کرد. از انس بن مالک روایت شده زمانى که از دفن پیامبر فارغ شدیم،حضرت فاطمه(س) به سوى من آمد و گفت: چگونه جان و روان شما همراهى کرد بر چهره پیامبر خدا خاک فرو ریزید، سپس گریست و فرمود:
یَا أَبَتَاهْ أَجَابَ رَبّا دَعَاهُ یَا أَبَتَاهْ مِن رَبِّهِ مَا أَدْنَاهُ
پدرم، پروردگارت را که تو را فرا خواند پاسخ دادى پدرم، چقدر به پروردگارت نزدیکى
منبع:mehrnews.com
