احیای فرهنگ شهادت
در این زیارت کوتاه چندین بار از واژه‌های مقدس جهاد و شهادت و جان نثاری در راه احیای ارزش های الهی، سخن به میان آمده است(2) و این نشانگر اهمیت موضوع جهاد و شهادت در مکتب حیاتبخش شیعه می‌باشد.
البته چنان که می‌دانیم، در نظام ارزشی اسلام، شهادت در راه خدا یک معیار اصیل و معنوی است که سایر امتیازات انسانی و اعمال صالح فرد مسلمان را تحت الشعاع خود قرار میدهد و در طبقه بندی ارزش ها و اصول اسلامی، جایگاهی بس رفیع دارد. رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) در این مورد میفرماید: «فَوْقَ کُلِّ ذِی بِرٍّ، بِرٌّ، حَتَّى یُقْتَلَ الرَّجُلُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ، فَإِذَا قُتِلَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَیْسَ فَوْقَهُ بِرٌّ؛(3) بالاتر از هر نیکی، نیکی دیگری است تا اینکه شخص در راه خدا به شهادت برسد. هنگامی که در راه خدا به شهادت رسید، دیگر بالاتر از آن نیکی وجود ندارد.»
انسان شهادت طلب که شایستگی خویش را برای رسیدن به اهداف مقدس اثبات میکند و با ایستادگی آگاهانه و مقاومت هوشمندانه هستی خود را در راه مکتبش تقدیم می‌دارد، هرگز روی ذلت و خواری نخواهد دید و با شهادت در راه خدا به درجات والای معنوی نائل خواهد شد
اساساً اگر روحیه شهادتطلبی و جهاد در راه خدا در جامعهای نباشد و افراد آن جامعه به تن پروری و تعلقات مادّی مشغول شوند، سرنوشتی ذلت بار و آیندهای حقارتآمیز خواهند داشت.
آن قدر توصیه به زیارت اربعین در روایات شده، که خودش کافی است. (بحمدالله اهل عراق هم رعایت می کنند و در هیچ جای دنیا چنین اجتماعی به این عظمت در حد 10 یا 12 میلیون نفر نداریم. با این زیرساخت های عقب مانده و پایین! زیرساخت اصلی این حرکت، عشق به ابی عبدالله است! نگاه نکن که الان ترور می کنند و بمب می گذارند. از قدیم همین طور بوده. از هر دو نفر یکی را می کشتند! باز هم مردم می رفتند! دست و پا قطع می کردند! باز هم مردم می رفتند! الان توی دوازده میلیون نفر، 100 نفر شهید عددی نیست!)
مقام عبودیت امام حسین علیه السلام
در فرازی از زیارت اربعین می خوانیم: السَّلاَمُ عَلَى صَفِی اللَّهِ وَ ابْنِ صَفِیهِ السَّلاَمُ عَلَى الْحُسَینِ الْمَظْلُومِ الشَّهِیدِ؛ سلام بر بنده خالص، و فرزند بنده خالص خدا، سلام بر حسین مظلوم شهید.
عبودیت از ویژگی های امام حسین(علیه السلام) و پیروان آن گرامی است. تا فردی به مقام بندگی خالص خدا نرسد، هرگز نمی تواند به سوی کمال حرکت کند. خداوند در قرآن فرموده: (وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا)؛ ( صافات / 1) یعنی قسم به آن نفوسى که از روى حقیقت و صمیم قلب در حضور من در مقام اطاعت و بندگى خالصانه صف کشیده، مرا براى خود، مراد و مقصود قرار داده، به غیر از من به هیچ چیز دیگرى التفات نمى کنند.
و در جایی دیگر بندگی خالصانه را منشأ علم و رحمت الهی قلمداد کرده، می فرماید: (فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَیناهُ رَحْمَهً مِنْ عِنْدِنا وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً)؛ (کهف/ 65.) [موسی (علیه السلام) و همراهش] بنده اى از بندگان ما را یافتند که رحمت و موهبت عظیمى از سوى خود به او داده، و علم فراوانى از نزد خود به او آموخته بودیم. اساساً رمز دستیابى امام حسین(علیه السلام) به مقامات والا، عبودیت و تسلیم محض خدا بودن آن حضرت بود. همان چیزى که در هر زیارتی به آن شهادت مى دهیم.
پی نوشت ها:
1. همچنان که امام حسن عسکری(علیه السلام) فرموده است: «عَلَامَاتُ الْمُوْمِنِ خَمْسٌ صَلَاهُ إِحْدَى وَ الْخَمْسِینَ وَ زِیَارَهُ الْأَرْبَعِینَ وَ التَّخَتُّمُ بِالْیَمِینِ وَ تَعْفِیرُ الْجَبِینِ وَ الْجَهْرُ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم؛ پنج چیز از نشانههاى مومن است: گزاردن پنجاه و یک رکعت نماز [واجب و نافله در هر شبانه روز]، زیارت اربعین، انگشتر در دست راست کردن، پیشانى بر خاک ساییدن، و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم».( روضه الواعظین و بصیره المتعظین، ج1، ص 195).
2) تهذیبالأحکام، ج6، ص114
3) الکافی، شیخ کلینی، دار الکتب الاسلامیه، ج 2، ص 348.
منیع :tebyan.net
