بهترین و بدترین پدرهای دنیای حیوانات

برترین‌ها-ترجمه از الهام مظفری: پدران نه تنها در دنیای انسان‌ها اهمیت دارند بلکه در قلمرو حیوانات نیز ارزشمند هستند. بهترین پدر‌ها به امنیت، سلامت و رشد فرزندانشان اهمیت می‌دهند. بدترین پدر‌ها هم فرزندانشان را ترک می‌کنند، آن‌ها را نادیده می‌گیرند و حتی می‌خورند. بهترین و بدترین پدرهای دنیای حیوانات را در این مطلب مشاهده می‌کنید.

بهترین پدرها در دنیای حیوانات:

• پنگوئن‌ها
• اسب‌های دریایی
• قورباغه‌ها و وزغ‌ها
• حشره آبی

بدترین پدرها در دنیای حیوانات:

• خرس گریزلی
• شیر‌ها
• حشرات قاتل
• ماهی گوبی

پنگوئن‌های امپراتور نر یکی از بهترین پدر‌ها در دنیای حیوانات هستند. وقتی پنگوئن ماده تخم می‌گذارد، آن‌ها را به پنگوئن پدر می‌سپارد و خودش به دنبال غذا می‌رود. پنگوئن‌ نر تخم‌ها را بین پاهایشان نگه می‌دارند و آن‌ها را با پرهایش پوشانده و از سرمای شدید قطب جنوب محافظت می‌کنند. گاهی نر‌ها بدون اینکه خودشان چیزی بخورند از تخم‌ها مراقبت می‌کنند، که گاهی تا دو ماه هم طول می‌کشد. اگر جوجه‌ها قبل از برگشت مادرشان از تخم دربیایند، پنگوئن پدر به آن‌ها غذا داده و به مراقبت از آن‌ها ادامه می‌دهد تا پنگوئن ماده بازگردد.

 

 

 

حشرات آبی غول پیکر

حشرات آبی نر با حمل فرزانشان بر پشت خود، امنیت آن‌ها را تضمین می‌کنند. حشرات ماده بعد از جفت گیری، پشت حشرات نر تخم می‌گذارند که تعداد آن‌ها به ۱۵۰ عدد هم می‌رسد. تخم‌ها محکم به حشره نر می‌چسبند تا زمانی که آماده شکستن شوند. حتی بعد از اینکه بچه‌ها از تخم درآمدند، پدر به مدت دو سال به مراقبت از آن‌ها ادامه می‌دهد.

 

خرس گریزلی

خرس‌های گریزلی نر یکی از بدترین پدر‌ها در دنیای حیوانات به حساب می‌آیند. آن‌ها بیشتر عمر خود را به جز زمان جفت گیری، در جنگل تنها می‌گذارند. خرس‌های گریزلی ماده در فصل جفت گیری با بیش از یک خرس نر رابطه دارند و توله هایی که در یک زایمان به دنیا می‌آیند گاهی پدرهای مختلفی دارند. بعد از فصل جفت گیری، نر‌ها به زندگی انفرادی خود ادامه می‌دهند و خرس ماده را با مسئولیت بزرگ کردن توله‌های آینده تنها می‌گذارند. گریزلی‌های نر علاوه بر اینکه حضور ندارند، گاهی توله‌ها را می‌کشند و می‌خورند؛ بنابراین وقتی پدر‌ها نزدیک می‌شوند، گریزلی‌های ماده به شدت مراقب توله هایشان هستند و سعی می‌کنند آن‌ها را دور کنند.

 

حشرات قاتل

حشره قاتل نر در واقع بعد از جفت گیری از فرزندانش محافظت می‌کند. آن‌ها تا زمانی که بچه‌ها از تخم دربیایند از آن‌ها مراقبت می‌کنند. با این حال در فرآیند نگهبانی تخم ها، حشره نر برخی از تخم‌ها را که در اطراف تخم‌های دیگر هستند می‌خورد. این عمل به عنوان یک مکانیزم دفاعی برای حفاظت از تخم‌های میانی به حساب می‌آید. هم چنین موادمغذی مورد نیاز حشره نر را که هنگام نگهبانی از تخم‌ها نمی‌تواند برای پیدا کردن غذا، آن جا را ترک کند فراهم می‌کند. وقتی بچه‌ها از تخم درآمدند پدر آن‌ها را ترک می‌کند. حشرات قاتل جوان باید از خودشان مراقبت کنند، چون مادرشان بعد از تخمگذاری خیلی زود می‌میرد.

 

 

شیر‌ها

شیرهای نر به شدت از گروهشان در مقابل خطرات محافظت می‌کنند. با این حال آن‌ها در بزرگ کردن توله‌های خود مشارکت چندانی ندارند. شیرهای نر بیشتر عمر خود را صرف خوابیدن می‌کنند در حالی که شیرهای ماده شکار می‌کنند و به فرزندان خود مهارت‌های مورد نیاز برای بقا را می‌آموزند. شیرهای نر معمولا غذا را به زور می‌گیرند و شیرهای ماده و توله‌ها گرسنه می‌مانند. هرچند شیرهای نر معمولا توله‌های خودشان را نمی‌کشند، اما توله‌های شیرهای نر دیگر را می‌کشند.