نهى از منکر

و آن نیز از فروع مهم اسلام است: مسلمانان به جهاتى چند بر ملتهاى دیگر برترى دارند، مهمترین سبب این برترى اجراى وظیفه امر به معروف و نهى از منکر است که خداوند متعال مى فرماید: (شما مسلمانان از میان مردم بهترین ملت هائید، براى آنکه به کار نیک امر و از رفتار ناشایست نهى مى نمائید.

(منکر): آن است که اسلام ما را از آن باز داشته است مانند شراب، قمار، ربا، زنا، خوردن مال مردم بدون رضایت و مانند اینها یا آنکه اسلام آنرا مکروه دانسته است، مانند یاوه گوئى خوابیدن بین طلوعین و مانند آن…

نهى از آنچه در اول گفتیم واجب و از مکروهات مستحب است.

شرایط چهارگانه که در امر بمعروف گفته شد در نهى از منکر نیز رعایت مى گردد. نهى از منکر داراى مراتبى است:

1 ـ نهى قلبى، به اینکه قلبا از وقوع منکر بىزار باشد.

2 ـ نهى باصورت، مانند روگردانیدن از بجاآورنده منکر.

3 ـ نهى زبانى، با پند و اندرز، تا برسد به سرزنش و پرخاش.

4 ـ نهى با دست، مانند زدن، تا آنگاه که زیان قابل توجهى پدید نیاید.

امر به معروف و نهى از منکر، دو دستور واجب و در نهایت اهمیت است، تا آنجا که پیغمبر اسلام(ص) فرمودند:

(تمامى کارهاى نیک در برابر جهاد در راه خدا مانند قطره ایست، نسبت به دریا و همه کارهاى نیکو و جهاد در برابر امر به معروف و نهى از منکر مانند قطره اى است در مقابل دریائى بى کران).

ولى متأسفانه کمتر کسانى هستند که به این دو واجب عمل کنند، حضرت باقر(ع) فرموده است:

(در آخرالزمان مردمى هستند که امر به معروف و نهى از منکر را واجب نمى شمارند، مگر آنجا که براى آنان زیانى در کار نیست و پیوسته، براى خود وقت گذرانى و عذرتراشى مى کنند، اینجا است که خداوند آنان را مورد خشم خود قرار خواهد داد).

امتیاز شما به این مطلب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این قسمت را پر کنید
این قسمت را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

keyboard_arrow_up